کم زن

( صفت ) ۱ - کسی که به خود و کمالات خویش اهمیتی ندهد و آنها را سهل انگارد . ۲ - کسی که پیوسته در قمار نقش کم زند : ( از کم زنان دعوی مهر. عجز باز نچینم ) ۳ - بی دولت کم بخت .

( ~ . زَ ) (ص فا. ) ۱ - کسی که در قمار همیشه می بازد.۲ - بی دولت ، بی اقبال ، سهل - انگار. ۳ - پست کننده .

کم زن. [ ک َ زَ ] ( نف مرکب ) شخصی که خود را و کمالات خود را عظمی ندهد و سهل انگارد. ( برهان ) ( آنندراج ). آنکه خود و کمالات خود را وقعی و عظمی ندهد و سهل انگارد. ( ناظم الاطباء ). فروتن و متواضع. آنکه خود یا دیگری را کم انگارد :
اگر مردان عالم کم زنانند
ترا زان کم زدن آخر کمی کو.عاشقان را ز صبح و شام چه رنگ
کم زن عشق باش و گو کم صبح.کم سخن گوییم و گر گوییم کم کس پی برد
باده افزون کن که ما با کم زنان برخاستیم.در عالم کم زنان چه بینی
در خطه دل چه جان فزایی.آید جواب این هر دو را از جانب پنهان سرا
کای عاشقان و کم زنان اینک سعادت در کمین. || کافر و منافق را نیز گفته اند. ( برهان ). منافق و ریاکار. کافر و گمراه و بیراه. ( ناظم الاطباء ).
- کم زده ای چند ؛ کنایه از کفار و منافقان است. ( برهان ). چند کافران و منافقان و ریاکاران. ( ناظم الاطباء ) :
با دو سه در بند کمربند باش
کم زن این کم زده ای چند باش. || شخصی که پیوسته در قمار نقش کم زند.
( برهان ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ فارسی معین ) :
کم زنان نرد دغا باختن آغاز کنند
مهره ٔچشم برامیدمششدر گیرند.از کم زنان دعوی مهره عجز باز نچینم. ( مرزبان نامه ).
|| بی دولت را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). بی دولت و کم بخت. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) :
یکی بادپیمای کم زن بود
که از کینه با خویش دشمن بود.کاهلی پیشه کردی ای کم زن
وای مردی که او کم است از زن.همانا که عشقم بر این کار داشت
چو من کم زنان عشق بسیار داشت.با دو سه کم زن مشو آرام گیر
مقبل ایام شو و نام گیر.کزین کم زنی بود ناپاک رو
کلاهش به بازار و میزر گرو.|| مدبر و صاحب تدبیرو رای باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

۱. سهل انگار.
۲. بی دولت، بی اقبال: با دو سه کم زن مشو آرام گیر / مقبل ایام شو و کام گیر (نظامی ۱: ۸۲ ).
۳. کسی که در قمار همیشه می بازد.