زن حیله گر
( اسم ) مونث محتال زن حیله گر : ازره مرو بعشو. دنیا که این عجوز مکاره می نشیند و محتاله میرود . ( حافظ )
( اسم ) مونث محتال زن حیله گر : ازره مرو بعشو. دنیا که این عجوز مکاره می نشیند و محتاله میرود . ( حافظ )
محتاله
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(مُ لِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - زن حیله گر. ۲ - جاکش .
لغت نامه دهخدا
( محتالة ) محتالة. [ م ُ ل َ ] ( ع ص ) مؤنث محتال. زن حیله گر و مکاره. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
از ره مرو به عشوه دنیا که این عجوز
مکاره می نشیند و محتاله میرود.
از ره مرو به عشوه دنیا که این عجوز
مکاره می نشیند و محتاله میرود.
حافظ.
محتالة. [ م ُ ل َ ] (ع ص ) مؤنث محتال . زن حیله گر و مکاره . (غیاث ) (آنندراج ) :
از ره مرو به عشوه ٔ دنیا که این عجوز
مکاره می نشیند و محتاله میرود.
از ره مرو به عشوه ٔ دنیا که این عجوز
مکاره می نشیند و محتاله میرود.
حافظ.
فرهنگ عمید
حیله گر (زن ).
دانشنامه عمومی
(به ضم میم) زن حیله گر؛ جاکش، دیوث.
کلمات دیگر: