نوازیدن

(نَ دَ ) (مص م . ) نواختن و به مراد رسانیدن .

نوازیدن. [ ن َ دَ ] ( مص ) نواختن. نوازش کردن. تفقد و مهربانی کردن :
جهاندار او را به شیرین زبان
نوازید و بنشاند اندرزمان.بدان کو به سال از شما کهتر است
به مهر و نوازیدن اندرخور است.نوازیدن شهریار جهان
از آن گونه شادی که رفت از جهان.نوازیدن شاه پیوند اوی
همی گفت آزادی و بند اوی.ز کهتر پرستیدن و خوشخوئی است
ز مهتر نوازیدن و نیکوئی است.سپهبدنوازیدش و داد چیز
همیدون بزرگان و مهراج نیز.نشاند و نوازیدش و داد جاه
همی بود از آنگونه نزدیک شاه. || نواختن آلات طرب :
بینی آن رود نوازیدن با چندین کبر
بینی آن شعر سراییدن با چندین ناز.مرا از نوازیدن چنگ خویش
نوازشگری کس به آهنگ خویش.

= نواختن