ادبیات توده

ادبیات توده یا ادبیات عامیانه به آن دسته از ادبیات گفته می شود که بیشتر به گونه شفاهی از نسل های پیشین سینه به سینه به زمان ما رسیده است و در میان توده مردم رواج دارد.ادبیات تودگانه در زبان پارسی به گونه های زیادی نمود یافته است از جمله:
مثل ها و ضرب المثل ها
متلک ها
معماها
لغزها
چیستان
دوبیتی ها
فهلویات
تقلید از زبان جانوران
ترانه ها
آوازها
قصه ها
متل-راز
حکایات راجع به جانوران
افسانه ها (برای نمونه گوهر شب چراغ، جابلقا و جابلسا)
تئاتر و نمایشهای توده: (نمایش تقلید، پهلوان کچل، خیمه شب بازی، تعزیه)
تصنیف های عامیانه
کتابهای تفریحی توده (نمونه: رمز حمزه حسین کرد، امیرارسلان، چهل طوطی، اسکندر نامه، شنگول و منگول، خاله سوسکه، خسرو و دیوزاد، کلثوم ننه، بهرام و گل اندام، عاق والدین و جزاینها)
رمانهای پهلوانی
طومارهایی که در قهوه خانه می خوانند.
نقالی و شاهنامه خوانی
مرثیه در مرگ اشخاص سرشناس
اشعاری که به مناسبت عید نوروز خوانده می شود.
فرهنگ کامل اصطلاحات عامیانه فارسی