ژرمانیا

ژرمانیا (انگلیسی: Germania) نامی لاتینی جهت اشاره به مناطق جغرافیایی شمال اروپای مرکزی بود که سکونت گاه ژرمن ها به شمار می رفت. این منطقه از دانوب در جنوب تا دریای بالتیک در شمال و از رود راین در غرب تا ویستولا در شرق گسترده بود. قسمت های رومی این سرزمین دو استان امپراتوری روم را تشکیل می دادند که در بر گیرنده ژرمانیای کوچک به سمت شمال (شامل هلند، بلژیک و غرب آلمان کنونی) و ژرمانیای بزرگ به سمت جنوب (شامل سوئیس، جنوب غرب آلمان و شرق فرانسه کنونی) بود.
کشورهای سفلی
اسکاندیناوی
ساکنان عمده ژرمانیا قبایل ژرمن بودند ولی سلت ها، بالت ها، سکاها و بعدها اسلاوهای اولیه نیز در آن سکونت داشتند. ترکیب جمعیتی ژرمانیا در گذر زمان با در هم آمیختن و به ویژه مهاجرت گروه های گوناگون دچار تغییر شد. یونانیان باستان نخستین افرادی بودند که به قبایل ساکن در این سرزمین اشاره کردند. بعدها ژولیوس سزار درباره قبایل جنگجوی ژرمنی و خطر آن ها برای منطقه گل روم نوشت و تا مدت ها درگیری های نظامی میان نیروهای روم و قبایل بومی ژرمانیا وجود داشت. کامل ترین گزارش درباره ژرمانیا توسط تاسیتوس نگاشته شد.
منشأ نام ژرمانیا نامشخص است ولی این سرزمین از زمان ژولیوس سزار شناخته شد و ممکن است این نام از زبان گلی گرفته شده باشد.