زاری کنان

نالان و گریان بحالت زاری کردن

زاری کنان. [ ک ُ ] ( ق مرکب ) نالان. گریان :
بدینسان همی رفت زاری کنان
که آمد بدان بارگاه کیان.یحیی چون بشنید، زاری کنان روی بکوه نهاد.( قصص الانبیاء ص 181 ).
چو من دیدم آن نازنین را چنان
برون رفتم از خانه زاری کنان.- بزاری کنان ؛ بحالت زاری کردن :
از یک طرف غلام بگرید به هایهای
و از یک طرف کنیز به زاری کنان شود.