زاده ٔ خاطر

فکر منش آت

زاده خاطر. [ دَ / دِ ی ِ طِ ] ( ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایه از نظم و نثر و آن چه زاده طبیعت باشد همچون صوت و کار و عمل. ( برهان قاطع ). فکر.منشاَّت. شعر و غزل و امثال آن. ( شرفنامه منیری ).