صفر قهرمانیان یا صفر قهرمانی معروف به صفرخان (۱۳۰۰ در روستای شیشوان - ۱۹ آبان ۱۳۸۱ در بیمارستان ایران مهر تهران) از زندانیان سیاسی مشهور ایرانی در زمان حکومت پهلوی است. وی در زمان آزادی اش طولانی ترین زندان سیاسی را در تاریخ ایران - به مدت ۳۲ سال - تحمل کرده بود. صفر قهرمانیان افسر فرقه دموکرات آذربایجان بود و به همین جرم بازداشت گردید.
همنشین بهار: صفرخان، آن سرو بلند که ایستادگی برازنده اش بود
صفر قهرمانیان در سال ۱۳۰۰ در روستای شیشوان از توابع عجب شیر، در خانواده ای کشاورز به دنیا آمد.او در سال ۱۳۲۱، آغاز به مبارزهٔ علنی علیه فئودال ها کرد. پس از آن به فرقهٔ دموکرات آذربایجان پیوست."صفر خان" در سال ۱۳۲۴ همزمان با فعالیت های تجزیه طلبان آذربایجان به رهبری پیشه وری با خانم ملوک باقر پور ازدواج و در قیام روستائیان آذربایجان بر ضد رژیم شاه شرکت کرد و به درجه «ماژوری» (سروانی) در ارتش تجزیه طلبان آذربایجان رسید. پس از شکست فرقه، به عراق گریخت. در نیمهٔ دوم فروردین ۱۳۲۶ در عراق بازداشت شد و تا اواخر ۱۳۲۷ را در زندان های عراق زندانی بود. پس از آزادی به ایران بازگشت. در اسفند ماه همان سال، در یکی از روستاهای ارومیه بازداشت شد. دادگاه نظامی ابتدا او را به اعدام و سپس با یک درجه تخفیف به حبس ابد محکوم کرد. او در جریانات انقلاب ۱۳۵۷، در آبان ماه آن سال همراه سایر زندانیان سیاسی آزاد شد. صفر قهرمانیان در ۱۹ آبان ۱۳۸۱ در بیمارستان ایران مهر تهران در گذشت. سه روز بعد، در ۲۲ آبان در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
زندانی زمان (شرح زندگی و مبارزات صفر خان)، امیر چهره گشا، تبریز: نشر اختر۱۳۸۳یادمان صفرخان، امیر چهره گشا، تهران: نشر نخبگان ۱۳۹۶ چاپ دوم
همنشین بهار: صفرخان، آن سرو بلند که ایستادگی برازنده اش بود
صفر قهرمانیان در سال ۱۳۰۰ در روستای شیشوان از توابع عجب شیر، در خانواده ای کشاورز به دنیا آمد.او در سال ۱۳۲۱، آغاز به مبارزهٔ علنی علیه فئودال ها کرد. پس از آن به فرقهٔ دموکرات آذربایجان پیوست."صفر خان" در سال ۱۳۲۴ همزمان با فعالیت های تجزیه طلبان آذربایجان به رهبری پیشه وری با خانم ملوک باقر پور ازدواج و در قیام روستائیان آذربایجان بر ضد رژیم شاه شرکت کرد و به درجه «ماژوری» (سروانی) در ارتش تجزیه طلبان آذربایجان رسید. پس از شکست فرقه، به عراق گریخت. در نیمهٔ دوم فروردین ۱۳۲۶ در عراق بازداشت شد و تا اواخر ۱۳۲۷ را در زندان های عراق زندانی بود. پس از آزادی به ایران بازگشت. در اسفند ماه همان سال، در یکی از روستاهای ارومیه بازداشت شد. دادگاه نظامی ابتدا او را به اعدام و سپس با یک درجه تخفیف به حبس ابد محکوم کرد. او در جریانات انقلاب ۱۳۵۷، در آبان ماه آن سال همراه سایر زندانیان سیاسی آزاد شد. صفر قهرمانیان در ۱۹ آبان ۱۳۸۱ در بیمارستان ایران مهر تهران در گذشت. سه روز بعد، در ۲۲ آبان در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
زندانی زمان (شرح زندگی و مبارزات صفر خان)، امیر چهره گشا، تبریز: نشر اختر۱۳۸۳یادمان صفرخان، امیر چهره گشا، تهران: نشر نخبگان ۱۳۹۶ چاپ دوم
wiki: صفر قهرمانیان