طیاب . [ طَی ْ یا ] (ع اِ) پیشخدمت حمام . دلاک . رجوع به دزی ج 2 ص 78 شود.
طیاب
لغت نامه دهخدا
طیاب. [ طَ ]( ع اِ ) صافی. صفا. صفوت. رجوع به دزی ج 2 ص 78 شود.
طیاب. [ طُی ْ یا] ( ع ص ، اِ ) بوی خوش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || شی ٌٔ طُیاب ؛ نیک خوش. نیک پاک. نیک پاکیزه.( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و شاید مأخوذ از طیبت که فارسیان آن را در مورد خوشگوئی و خوش سخنی استعمال میکنند باشد، چه یاقوت در ج 2 از معجم الادباء در ترجمه ٔاحمدبن محمد ملقب به جراب الدوله که از بذله گویان معروف عصر المقتدر باﷲ عباسی بوده گوید: «و کان طنبوریاً احد الظرفاء الطیاب... و له کتاب ترویح الارواح و مفتاح السرور و الافراح ، لم یصنف فی فنه مثله اشتمالاً علی فنون الهزل و المضاحک ». ( معجم الادباء ج 2 ص 63 ).
طیاب. ( اِخ ) خرمابنی است در بصره. ( منتهی الارب ).
طیاب. [ طَی ْ یا ] ( ع اِ ) پیشخدمت حمام. دلاک. رجوع به دزی ج 2 ص 78 شود.
طیاب. [ طَی ْ یا ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن ماهان بن بهمن بن نسک المعروف بالموصلی. اصل این خانواده از ارجان فارس بوده اند و بعداً معروف بموصلی شدند. ابن الندیم گوید: از فرزندان ابراهیم جز اسحاق و طیاب دیگران پیرامون فن غناء نگشتند. ( الفهرست چ مصر ص 201 ).
طیاب. [ طُی ْ یا] ( ع ص ، اِ ) بوی خوش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || شی ٌٔ طُیاب ؛ نیک خوش. نیک پاک. نیک پاکیزه.( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و شاید مأخوذ از طیبت که فارسیان آن را در مورد خوشگوئی و خوش سخنی استعمال میکنند باشد، چه یاقوت در ج 2 از معجم الادباء در ترجمه ٔاحمدبن محمد ملقب به جراب الدوله که از بذله گویان معروف عصر المقتدر باﷲ عباسی بوده گوید: «و کان طنبوریاً احد الظرفاء الطیاب... و له کتاب ترویح الارواح و مفتاح السرور و الافراح ، لم یصنف فی فنه مثله اشتمالاً علی فنون الهزل و المضاحک ». ( معجم الادباء ج 2 ص 63 ).
طیاب. ( اِخ ) خرمابنی است در بصره. ( منتهی الارب ).
طیاب. [ طَی ْ یا ] ( ع اِ ) پیشخدمت حمام. دلاک. رجوع به دزی ج 2 ص 78 شود.
طیاب. [ طَی ْ یا ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن ماهان بن بهمن بن نسک المعروف بالموصلی. اصل این خانواده از ارجان فارس بوده اند و بعداً معروف بموصلی شدند. ابن الندیم گوید: از فرزندان ابراهیم جز اسحاق و طیاب دیگران پیرامون فن غناء نگشتند. ( الفهرست چ مصر ص 201 ).
طیاب . (اِخ ) خرمابنی است در بصره . (منتهی الارب ).
طیاب . [ طَ ](ع اِ) صافی . صفا. صفوت . رجوع به دزی ج 2 ص 78 شود.
طیاب . [ طَی ْ یا ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن ماهان بن بهمن بن نسک المعروف بالموصلی . اصل این خانواده از ارجان فارس بوده اند و بعداً معروف بموصلی شدند. ابن الندیم گوید: از فرزندان ابراهیم جز اسحاق و طیاب دیگران پیرامون فن غناء نگشتند. (الفهرست چ مصر ص 201).
طیاب . [ طُی ْ یا] (ع ص ، اِ) بوی خوش . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || شی ٌٔ طُیاب ؛ نیک خوش . نیک پاک . نیک پاکیزه .(منتهی الارب ) (آنندراج ). و شاید مأخوذ از طیبت که فارسیان آن را در مورد خوشگوئی و خوش سخنی استعمال میکنند باشد، چه یاقوت در ج 2 از معجم الادباء در ترجمه ٔاحمدبن محمد ملقب به جراب الدوله که از بذله گویان معروف عصر المقتدر باﷲ عباسی بوده گوید: «و کان طنبوریاً احد الظرفاء الطیاب ... و له کتاب ترویح الارواح و مفتاح السرور و الافراح ، لم یصنف فی فنه مثله اشتمالاً علی فنون الهزل و المضاحک ». (معجم الادباء ج 2 ص 63).
دانشنامه عمومی
طیاب (یمن). طیاب دهستان کوچکی از توابع استان بیضاء در کشور یمن و در شبه جزیره عربستان واقع می باشد. این دهستان در ناحیهٔ (ذی ناعم) در بلاد البیضاء در پایهٔ کوه (طی) واقع شده است.
المقحفی، ابراهیم، احمد ، (مُعجَم المُدُن وَالقَبائِل الیَمَنِیَة) ، منشورات دار الحکمة، صنعاء، چاپ پنجم، وانتشار سال ۱۹۸۵ میلادی به (عربی).
جمعیت این دهستان در حدود ۶۶۷ نفر می باشد. ساکنان این دهستان از پیروان مذهب مالکی و از پیروان امام مالک ابن انس می باشند.
المقحفی، ابراهیم، احمد ، (مُعجَم المُدُن وَالقَبائِل الیَمَنِیَة) ، منشورات دار الحکمة، صنعاء، چاپ پنجم، وانتشار سال ۱۹۸۵ میلادی به (عربی).
جمعیت این دهستان در حدود ۶۶۷ نفر می باشد. ساکنان این دهستان از پیروان مذهب مالکی و از پیروان امام مالک ابن انس می باشند.
wiki: طیاب (یمن)
کلمات دیگر: