صلاحیت سازمان های بین المللی عبارت از اختیاری است که به موجب تصویب اساسنامه برای اعضای سازمان داده می شود تا در چهارچوب آن به اهداف خود نایل آید.نبو
اگر چه صلاحیت یک سازمان در اساسنامه تعیین می شود ولی در عمل در بسیاری موارد رجوع به صلاحیت صریح صورت نمی گیرد یا موارد مندرج در اساسنامه برای پیشبرد فعالیت سازمان کافی نمی باشد ویا به طور صریح پیش بینی نه شده است پس سؤال در اینجا طوری مطرح می شود که آیا صلاحیت اعضای سازمان تنها محدود به موارد مندرج در اساسنامه است یا خارج از آن هم صلاحیت دارد.
در پاسخ به سؤال بالا دو نظریه ارائه شده است:
به اساس این نظریه سازمان سازمان های بین المللی تنها در حدود اختیارات و وظایف که صراحتاً توسط دولت های به وجود آورنده جهت پیشبرد فعالیت های آن ها اعطاء شده، صلاحیت دارد و خارج از آن صلاحیتی ندارند یعنی محدود به صلاحیت مندرج در اساسنامه می باشند.پروفسور روتر و هانس کلسن از طرفداران این نظریه می باشند.
اگر چه صلاحیت یک سازمان در اساسنامه تعیین می شود ولی در عمل در بسیاری موارد رجوع به صلاحیت صریح صورت نمی گیرد یا موارد مندرج در اساسنامه برای پیشبرد فعالیت سازمان کافی نمی باشد ویا به طور صریح پیش بینی نه شده است پس سؤال در اینجا طوری مطرح می شود که آیا صلاحیت اعضای سازمان تنها محدود به موارد مندرج در اساسنامه است یا خارج از آن هم صلاحیت دارد.
در پاسخ به سؤال بالا دو نظریه ارائه شده است:
به اساس این نظریه سازمان سازمان های بین المللی تنها در حدود اختیارات و وظایف که صراحتاً توسط دولت های به وجود آورنده جهت پیشبرد فعالیت های آن ها اعطاء شده، صلاحیت دارد و خارج از آن صلاحیتی ندارند یعنی محدود به صلاحیت مندرج در اساسنامه می باشند.پروفسور روتر و هانس کلسن از طرفداران این نظریه می باشند.