عبدالرسول خیام پور

عبدالرسول خیّامپور (زادهٔ ۱۲۷۷ خورشیدی در تبریز - درگذشتهٔ ۷ فروردین ۱۳۵۸ در تهران) پژوهش گر ادبیات، مترجم، دستورنویس، و استاد دانشگاه اهل ایران بود.
دستور زبان فارسی
فرهنگ سخنوران
رساله یوسف و زلیخا
رساله عربی برای فارسی، (ترجمه و اقتباس از المنجد)، چاپ شفق، تبریز، ۱۳۳۶.
دکتر عبدالرسول خیام پور، فرزند حاجی محمود طاهباز، استاد دانشگاه تبریز بود. خیّامپور، در مهرماه ۱۲۷۷ هجری شمسی در تبریز متولّد شد. تحصیلات مقدّماتی رادر تبریز گذراند و سپس به تهران رفت و سال ۱۳۰۶ از دبیرستان دارالفنون در رشتهٔ ادبی دیپلم گرفت و مدّت سه سال در مدارس اهواز به تدریس پرداخت. در سال ۱۳۱۲ در رشته فلسفه و ادبیات با رتبهٔ اوّل از دارالمعلّمین فارغ التّحصیل شد و نشان درجه یک علمی را از آن خود ساخت.
پس از فراغت از تحصیل به ترکیه سفر کرد و بین سال های ۲۶–۱۳۱۶ مدیریت دبستان ایرانیان را در استانبول برعهده گرفت. خیام پور در این سال ها، دانشنامه ی دکتری خود از دانشگاه استانبول ترکیه دریافت کرد. پس از بازگشت به ایران به جمع استادان دانشکدهٔ ادبیّات دانشگاه تبریز پیوست و به تدریس پرداخت. او در این مدت در کنار افرادی چون منوچهر مرتضوی و سیدحسن قاضی طباطبایی، یحیی ماهیار نوابی، احمد علی رجایی بخارایی، احمد ترجانی زاده، محمد جواد مشکور فعالیت می نمود. این دوران همزمان بود با فعالیت صاحب نظرانی نظیر میرزاجعفر سلطان القرایی، حاج حسین آقا نخجوانی، حاج میرزا عبدالله مجتهدی، حاج محمد آقانخجوانی. وی از مهر ۱۳۲۶ در دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز به تدریس پرداخت. در ۱۳۲۹ به سمت ریاست کتابخانه دانشکد ی ادبیات دانشگاه تبریز و سپس به معاونت دانشکده منصوب گردید و تا ۱۳۴۲ در این سمت باقی ماند.
خیام پور در ۱۵ تیر ۱۳۴۸ بازنشسته شد. در دی ماه همان سال به پاس سال ها خدمات علمی و آموزشی از طرف دانشگاه تبریز با عنوان استاد ممتاز به جامعه دانشگاهیان معرفی گردید. او در ۱۳۴۹ به تهران آمد و تا پایان عمر در همان جا ماند و سرانجام در تهران درگذشت. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس خدمات علمی و فرهنگی وی، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در ۳۰ خرداد ۱۳۸۵ او را به عنوان یکی از مفاخر ایران زمین معرفی کرد و لوح تقدیری به خانواده اش اهدا نمود.

عبدالرّسول خیّامپور (۱۲۷۷ خورشیدی - ۷ فروردین ۱۳۵۸) استاد دانشگاه، پژوهش گر ادبیات و مترجم ایرانی است.