<div class="boxBd">منزوی . که تنها نشیند و با کس مراوده نداشته باشد . خواه به غرور و خودپسندی خواه به اعتزال .</div>

منزوی . که تنها نشیند و با کس مراوده نداشته باشد . خواه به غرور و خودپسندی خواه به اعتزال .

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">تنهانشین. [ ت َ ها ن ِ ] ( نف مرکب ) منزوی. که تنها نشیند و با کس مراوده نداشته باشد، خواه به غرور و خودپسندی خواه به اعتزال : <br>ز بیکامی دلم تنهانشین است <br>بسازم گر ترا کام اینچنین است.<div class="au">نظامی.</div>بت تنهانشین ، ماه تهی رو<br>تهی از خویشتن تنهاز خسرو.<div class="au">نظامی.</div></div>

تنهانشین. [ ت َ ها ن ِ ] ( نف مرکب ) منزوی. که تنها نشیند و با کس مراوده نداشته باشد، خواه به غرور و خودپسندی خواه به اعتزال : ز بیکامی دلم تنهانشین است بسازم گر ترا کام اینچنین است. نظامی. بت تنهانشین ، ماه تهی رو تهی از خویشتن تنهاز خسرو. نظامی.

تنها نشین

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا