تنگین

( صفت ) تنگ ضیق .

تنگین. [ ت َ ] ( ص نسبی ) تنگ. ضیق. ( فرهنگ فارسی معین ) :
تا نیفتد بانگ نفخش این طرف
تا دهد آن گوهر از تنگین صدف.