محقر . کم گنجایش
تنگ فضا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تنگ فضا. [ ت َ ف َ ] ( ص مرکب ) محقر. کم گنجایش. تنگ جای. جایی که کسی یا چیزی به دشواری در آن جای گیرد :
قدر تو بر افلاک سپه راند و سپس گفت
ما در تو نگنجیم که بس تنگ فضایی.
قدر تو بر افلاک سپه راند و سپس گفت
ما در تو نگنجیم که بس تنگ فضایی.
خاقانی.
رجوع به تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.کلمات دیگر: