نجما

اسم: نجما (دختر) (فارسی، عربی) (طبیعت، مذهبی و قرآنی، کهکشانی) (تلفظ: najmā) (فارسی: نجما) (انگلیسی: najma)
معنی: منسوب به نجم، ( مجاز ) زیبا و درخشان مثل ستاره، ( عربی ـ فارسی ) ( نجم = نام سوره ی پنجاه و سوم از قرآن کریم، ستاره، ا ( پسوند نسبت ) )

/najmaa/ از منظومه های موسیقیایی و معروف در منطقه استاصل این منظومه از نواحی فارس زبان است که پس از ورود به مازندران در تطبیق با فرهنگ موسیقی منطقه قرار گرفته و بومی شده استنجما همانند بسیاری از نغمات آوازی موسیقی غنایی و افسانه ای منطقه عینا به موسیقی سازی انتقال یافته و توسط سازهایی همچون نی چوپانی و کمانچه به اجرا در می آیداین افسانه در دیگر نقاط کشور هم با تفاوت هایی در شعر و موسیقی به چشم می خوردنجما شخصیتی شوریده حال و عاشقی صادق بود و دو بیتی هایی را در دوری معشوق خوش ساخت که حکایت سوز درون و رنج فراق اوستبه نظر می رسد این منظومه ی موسیقیایی از طریق شعر خوانان و نقالان کومشی به مازندران آورده شده است