ناتالیا استمیرووا (روسی: Ната́лья Хусаи́новна Эстеми́рова؛ ۲۸ فوریه ۱۹۵۸ – ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۹) فعال حقوق بشر، روزنامه نگار، آموزگار اهل اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. وی در حال بررسی موارد نقض حقوق بشر به وسیله نیروهای طرفدار دولت روسیه در جمهوری چچن بود. استمیرووا برای یک گروه مستقل مدافع حقوق بشر به نام مموریال کار می کرد. مموریال یکی از گروه های فعال در زمینه جمع آوری مدرک دربارهٔ نقض حقوق بشر در روسیه در دوره شوروی و دوره پس از فروپاشی آن است. او حوالی ساعت ۸:۳۰ صبح روز ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۹ توسط افراد ناشناسی از خانه اش در گروزنی، چچن ربوده شد.
تجزیه و تحلیل دی انی ای موجود در صحنه جرم با آلخازور باشایف یا بستگانش مطابقت ندارد.
روابط باشایف و رسوایی کادیروفتسی بسیار متقاعد کننده است.
قتل باشایف ثابت نشده است. کاملاً ممکن است که او زنده باشد و اطلاعات مربوط به مرگ او نیز مخفی نگه داشته می شود.
این احتمال وجود دارد که تفنگ دستی در خانه باشایف پس از مرگ باشایف در این مکان قرار داده شده.
ناتالیا استمیرووا در حال تحقیق دربارهٔ یک موضوع حساس در زمینه اقدام شبه نظامیان طرفدار دولت در سوزاندن خانه های مسکونی در چچن بود. دو شاهد گزارش کردند که مشاهده کردند استمیرووا در حالی که به زور به داخل خودرو برده می شد فریاد می زد که ربوده شده است. پیکر اور در صدمتری جاده قفقاز در روستای گازی بورت در ساعت ۴:۳۰ بعد از ظهر در اینگوشتیا پیدا کردند که صورت و سینه اش آماج گلوله بود.
استمیرووا در شهر کامیشلوف استان سوردلوفسک در یک خانواده روس و چچنی متولد شد، او در رشته تاریخ از دانشگاه گروزنی فارغ التحصیل شد و تا سال ۱۹۹۸ در یک دبیرستان محلی تاریخ درس می داد. استمیرووا در سال ۱۹۹۱ به عنوان خبرنگار روزنامه محلی صدای کارگر گروزنی مشغول به کار شد. او در حالی که در تلویزیون گروزنی کار می کرد، سیزده فیلم مستند کوتاه دربارهٔ قربانیان اقدامات تنبیهی روسیه تولید کرد. او در سازمان تصفیه کمپ ها به عنوان منشی مطبوعاتی به کار پرداخت. استمیرووا که بیوه یک پلیس چچن بود، از زمان آغاز دومین جنگ چچن در سال ۱۹۹۹، شواهدی جمع آوری کرد و دختر و بستگانش را در یکاترینبورگ ترک کرد. در سال ۲۰۰۰، او به عنوان نماینده مرکز یادبود حقوق بشر به عنوان نماینده برگزیده شد. ناتالیا در چچن و اینگوش از بسیاری از بیمارستان ها بازدید کرد و صدها عکس از کودکان قربانی جنگ تهیه کرد. استمیرووا یک نویسنده ثابت روزنامه مستقل مسکو نوایا گازتا و قفقاز و نوبل آلترناتیو بود. او به عنوان نماینده در یک مراسم یادبود در سال ۲۰۰۴ همراه با سرگئی کوالیوف، رئیس مموریال مدال رابرت شومان، دریافت کردند.وی جایزه دیگری به وسیله فراکسیون حزب مردم اروپا در سال ۲۰۰۵ دریافت کرد. در اکتبر ۲۰۰۷، او اولین جایزه آنا پولیتکوسکایا را به افتخار زنان شجاع مدافعان حقوق بشر از جنگ و درگیری که اغلب با خطر بزرگ مواجه بودند را دریافت نمود، این جایزه همه ساله در بزرگداشت خاطره قتل آنا پولیتکوسکایا در ۷ اکتبر برگزار می شود.
استمیرووا روز پنجشنبه، در یک قبرستان در روستای اجدادی اش «کوشکلدی» در ناحیه گودرمس چچن به سنت اسلام قبل از غروب به خاک سپرده شد.
تجزیه و تحلیل دی انی ای موجود در صحنه جرم با آلخازور باشایف یا بستگانش مطابقت ندارد.
روابط باشایف و رسوایی کادیروفتسی بسیار متقاعد کننده است.
قتل باشایف ثابت نشده است. کاملاً ممکن است که او زنده باشد و اطلاعات مربوط به مرگ او نیز مخفی نگه داشته می شود.
این احتمال وجود دارد که تفنگ دستی در خانه باشایف پس از مرگ باشایف در این مکان قرار داده شده.
ناتالیا استمیرووا در حال تحقیق دربارهٔ یک موضوع حساس در زمینه اقدام شبه نظامیان طرفدار دولت در سوزاندن خانه های مسکونی در چچن بود. دو شاهد گزارش کردند که مشاهده کردند استمیرووا در حالی که به زور به داخل خودرو برده می شد فریاد می زد که ربوده شده است. پیکر اور در صدمتری جاده قفقاز در روستای گازی بورت در ساعت ۴:۳۰ بعد از ظهر در اینگوشتیا پیدا کردند که صورت و سینه اش آماج گلوله بود.
استمیرووا در شهر کامیشلوف استان سوردلوفسک در یک خانواده روس و چچنی متولد شد، او در رشته تاریخ از دانشگاه گروزنی فارغ التحصیل شد و تا سال ۱۹۹۸ در یک دبیرستان محلی تاریخ درس می داد. استمیرووا در سال ۱۹۹۱ به عنوان خبرنگار روزنامه محلی صدای کارگر گروزنی مشغول به کار شد. او در حالی که در تلویزیون گروزنی کار می کرد، سیزده فیلم مستند کوتاه دربارهٔ قربانیان اقدامات تنبیهی روسیه تولید کرد. او در سازمان تصفیه کمپ ها به عنوان منشی مطبوعاتی به کار پرداخت. استمیرووا که بیوه یک پلیس چچن بود، از زمان آغاز دومین جنگ چچن در سال ۱۹۹۹، شواهدی جمع آوری کرد و دختر و بستگانش را در یکاترینبورگ ترک کرد. در سال ۲۰۰۰، او به عنوان نماینده مرکز یادبود حقوق بشر به عنوان نماینده برگزیده شد. ناتالیا در چچن و اینگوش از بسیاری از بیمارستان ها بازدید کرد و صدها عکس از کودکان قربانی جنگ تهیه کرد. استمیرووا یک نویسنده ثابت روزنامه مستقل مسکو نوایا گازتا و قفقاز و نوبل آلترناتیو بود. او به عنوان نماینده در یک مراسم یادبود در سال ۲۰۰۴ همراه با سرگئی کوالیوف، رئیس مموریال مدال رابرت شومان، دریافت کردند.وی جایزه دیگری به وسیله فراکسیون حزب مردم اروپا در سال ۲۰۰۵ دریافت کرد. در اکتبر ۲۰۰۷، او اولین جایزه آنا پولیتکوسکایا را به افتخار زنان شجاع مدافعان حقوق بشر از جنگ و درگیری که اغلب با خطر بزرگ مواجه بودند را دریافت نمود، این جایزه همه ساله در بزرگداشت خاطره قتل آنا پولیتکوسکایا در ۷ اکتبر برگزار می شود.
استمیرووا روز پنجشنبه، در یک قبرستان در روستای اجدادی اش «کوشکلدی» در ناحیه گودرمس چچن به سنت اسلام قبل از غروب به خاک سپرده شد.
wiki: ناتالیا استمیرووا