هارالد شوماخر

هارالد آنتون شوماخر (به آلمانی: Harald Anton Schumacher) در جریان فعالیت ورزشی تقریباً ۲ دهه ای خود، به جایگاه یکی از بهترین دروازه بانان فوتبال آلمان و جهان دست یافت. تیم کلن در دهه ۶۰ دروازه بانی داشت به نام «تونی شوماخر». به یاد همین بازیکن بود که در کلن هارالد شوماخر را نیز «تونی» می نامیدند. در کتابی که در سال ۲۰۰۰ در رابطه با تاریخچه تیم فوتبال کلن آلمان انتشار یافت، دربارهٔ هارالد شوماخر دروازه بان فراموش نشدنی این باشگاه و تیم ملی فوتبال آلمان در دهه ۸۰ میلادی آمده است: «آمیزه ای از کارایی و درخشش، بی باکی و فرهمندی تحریک آمیز، هارالد شوماخر را به یکی از تأثیرگذارترین پدیده های فوتبال کلن و آلمان تبدیل می کند». هارالد شوماخر در تاریخ ۶ مارس ۱۹۵۴ در شهر کوچک دورن واقع در ایالت نوردراین وستفالن آلمان چشم به جهان گشود. او در ۸ سالگی ورزش فوتبال را آغاز کرد. پس از آنکه در پست های گوناگون به خدمت گرفته شد، سرانجام با تشخیص مربی درون دروازه قرار گرفت. خود او بعدها اعتراف کرده بود که: «دروازه بانی تنها پستی بود که به آن علاقه داشتم، زیرا من اهل دویدن نبودم». شوماخر توانست درون دروازه توانایی های ورزشی خود را بروز دهد. وی به سرعت پله های رشد و تعالی را پیمود و از طریق مسابقات منطقه ای و سپس ایالتی جوانان، به تیم ملی فوتبال جوانان آلمان راه یافت. در آنجا البته دروازه بان ذخیره بود. باشگاه فوتبال کلن از همان موقع در پی او بود و سرانجام در سال ۱۹۷۲ این بازیکن با استعداد را در سن ۱۸ سالگی به صفوف خود جلب کرد. در آن سال ها، در حالی که شوماخر دروازه بانی گمنام بود و بیشتر اوقات را روی نیمکت ذخیره ها می گذراند، آلمان عصر طلایی فوتبال خود را تجربه می کرد اما یک حادثه، فرصتی تاریخی در اختیار شوماخر قرار داد و او نیز از این فرصت به بهترین نحوی استفاده کرد. آسیب دیدگی شدید دروازه بان اصلی تیم کلن باعث شد که شوماخر به عنوان دروازه بان شماره یک درون دروازه قرار گیرد. او به سرعت توانست با بی باکی فراوان، پرش های حیرت انگیز و واکنش های به موقع، جای خود را درون دروازه تثبیت کند. درخشش شوماخر در بازی های لیگ برتر فوتبال آلمان (بوندس لیگا) به گونه ای بود که او در سن ۲۵ سالگی به تیم ملی فوتبال آلمان فراخوانده شد. در آن زمان دروازه بان شماره یک و بی چون و چرای تیم ملی آلمان سپ مایر بود که الگوی شوماخر نیز به شمار می رفت اما باز هم حادثه ای دیگر باعث شد که شوماخر به دروازه بان شماره یک تیم ملی تبدیل شود. مایر در یک سانحه رانندگی به شدت مصدوم شد و به ناچار با فعالیت در میدان های ورزشی وداع کرد. به این ترتیب راه برای افتخارات ملی شوماخر گشوده شد. شوماخر در سال ۱۹۸۰ به نخستین افتخار بزرگ خود دست یافت و با تیم ملی فوتبال آلمان قهرمان اروپا شد. پس از آن اما برای ۲ دوره پی در پی یعنی در سال های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ تیم ملی فوتبال آلمان در بازی های نهایی جام جهانی فوتبال در مقابل تیم های ایتالیا و آرژانتین ناکام شد و شوماخر در حسرت قهرمانی جهان باقی ماند. شوماخر در مقایسه تیم ملی فوتبال آلمان سال ۱۹۸۲ با ۱۹۸۶ و یادآوری خاطرات آن سال ها می گوید: «هر ۲ تیم خیلی خوب بودند. تیم سال ۱۹۸۶ از نظر بازیکنان فردی با داشتن مهره هایی چون رومنیگه و ماتئوس بهتر بود اما متأسفانه در مقابل آرژانتین هم باختیم و با وجود تلاش زیاد نتوانستیم بازی را به وقت اضافی بکشانیم، چون بیشتر با احساس خود بازی می کردیم تا با عقلمان. در هر صورت ۲ بار در بازی نهایی در مقابل بهترین تیم های جهان شکست خوردیم. هنوز هم برای من یادآوری آن خاطرات جالب است». جام جهانی سال ۱۹۸۲ در اسپانیا، هم زمان یکی از نقطه های تاریک دوره فعالیت ورزشی شوماخر بود. در دیدار نیمه نهایی این مسابقات که آلمان در مقابل فرانسه قرار گرفته بود، خطای بسیار خشن شوماخر بر روی باتیستان بازیکن فرانسوی در محوطه جریمه، به آسیب دیدگی شدید این بازیکن منجر گردید و وی چند ماه در بیمارستان بستری بود. شوماخر پس از بازی در صدد توجیه خطای خود برآمد و از همین رو در سراسر محافل ورزشی اروپا مورد انتقاد شدید قرار گرفت. شوماخر برای رهایی از این رسوایی ورزشی و یافتن دوباره چهره ای مقبول، نیازمند ۲ سال تلاش مداوم بود. وی توانست با بازی های خوب و رفتار ورزشی مناسب، آن رویداد تلخ را جبران کند. در سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ عنوان بهترین بازیکن فوتبال سال آلمان را از آن خود کرد. شوماخر خیال داشت فعالیت ورزشی خود را به عنوان دروازه بان تیم ملی تا مسابقات جام ملت های اروپا در سال ۱۹۸۸ ادامه دهد اما انتشار کتاب خاطرات او تحت عنوان «سوت آغاز بازی» این نقشه را برهم زد. وی در آن کتاب، مسائل خصوصی بازیکنان تیم ملی را که در اردوها شاهد آن بود مطرح و سیمای برخی از بازیکنان را در افکار عمومی لکه دار کرد. همین امر باعث شد که او را دیگر به تیم ملی آلمان دعوت نکنند. پس از آن شوماخر برای ۳ سال به ترکیه رفت و برای تیم فنرباغچه استانبول بازی کرد. وی در آنجا هم موفق بود. شوماخر در سال ۱۹۹۱ به آلمان بازگشت و در آخرین سال حضور در میدان، محافظت از دروازه بایرن مونیخ را بر عهده داشت. وی سال ۱۹۹۲ کفش های خود را به دیوار آویخت.
تعداد بازی ها و گل ها فقط مربوط به بازی های لیگ داخلی است.
۱۹۷۳: نایب قهرمان بوندسلیگا۱۹۷۳: فینالیست جام حذفی آلمان۱۹۷۷: قهرمان جام حذفی آلمان۱۹۷۸: قهرمان بوندسلیگا۱۹۷۸: قهرمان جام حذفی آلمان۱۹۸۰: قهرمان اروپا۱۹۸۰: فینالیست جام حذفی آلمان۱۹۸۲: نایب قهرمان جهان۱۹۸۲: نایب قهرمان بوندسلیگا۱۹۸۳: قهرمان جام حذفی آلمان۱۹۸۴: بازیکن فوتبال سال آلمان۱۹۸۶: نایب قهرمان جهان۱۹۸۶: بازیکن فوتبال سال آلمان۱۹۸۶: فینالیست جام یوفا۱۹۸۹: قهرمان لیگ ترکیه۱۹۹۶: قهرمان بوندسلیگا