ارح

رها کردن (از بار يا مانع) , از قيد ازاد کردن

ارح . [ اَ حِن ْ ] (ع اِ) اَرحی . ج ِ رَحی .

ارح . [ اَ رَح ح ] (ع ص ) مرد فراخ کف پا که همه بزمین رسد. (منتهی الارب ). کسی که پای وی هموار بر زمین نشیند. (تاج المصادربیهقی ). پهن پای . (زوزنی ). آنکه پایش هموار بزمین نشیند. (مهذب الاسماء). مقابل ِ اَخْمَص . مؤنث : رَحّاء.(منتهی الارب ). ج ، رُح ّ. (مهذب الاسماء). || فراخ سم . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). سم پهن فراخ .(مهذب الاسماء). || بز کوهی یا آهوی فراخ سم شکافته . || پهن فراخ . (مهذب الاسماء).