مداد رنگی

مدادرنگی نوعی مداد است که مغزیِ آن اثر رنگی بر جای می گذارد.مغزیِ مداد، بخش استوانه ایشکل و باریک آن است که از رنگدانه (مادهٔ رنگی) فشرده، نوعی موم و کائولین (یک نوع خاک رس) ترکیب شده است. مغزی مدادرنگی برخلاف مداد گرافیت درجه بندی زیادی از نظر سختی ندارد و نسبتاً نرم است.
شیوه خطی: در این شیوه اثر با استفاده از خط هایی در جهت های مختلف شکل می گیرد. این خط ها می توانند کنارهم، روی هم، متقاطع و … باشند. هنرمند با تنظیم این خط ها سایه-روشن، درجات تیرگی-روشنایی و کنتراست ها را خلق می کند.
شیوه سایه پردازی: در این شیوه خط هایی که با مدادرنگی رسم می شوند کاملاً برهم نهاده و محو می شوند تا رنگ آمیزی اثر پیوسته شود. به این ترتیب سایه-روشن، درجات تیرگی-روشنایی و حجم ها شکل می گیرند.
شیوه خراش
شیوه شیاراندازی
شیوه سفید کردن
کاغذهای مناسب برای مدادرنگی متنوعند؛ به جز کاغذهای صیقلی (مثل کاغذ گلاسه) و کاغذهای خیلی زبر می توان از هر کاغذی استفاده کرد، از کاغذهای بسیار مرغوب گرفته تا کاغذهای بسته بندی. کاغذهای مرغوب ضخیم هستند و بافت کاملاً فشرده دارند. حتی کاغذهای رنگی، به ویژه کم رنگ نیز برای نقاشی با مدادرنگی بسیار مناسبند. بسته به درشتی بافت کاغذ و پرزهای آن، اثر هنری حالت متفاوتی به خود می گیرد.
در تکنیک های نقاشی با مداد رنگی می توان تنها از سه رنگ اولیه استفاده کرد، یا تعداد رنگ های بیشتری را به کار برد. حتی عده ای از جعبه مدادهای ۷۲ رنگی استفاده می کنند که معمولاً برای نقشه های معماری استفاده می شود.
سبک های مختلفی برای کار با مداد رنگی وجود دارد، از جمله سبک های زیر که دو سبک نخست در میان نقاشان رایج تر هستند