کوشنده

مجتهد

کوشنده. [ ش َ دَ / دِ ] ( نف ) جاهد. کوشا. ساعی. مجاهد. مُجِدّ. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
که این شاه توران فریبنده است
بدی را همه سال کوشنده است.چو کوشش ز اندازه اندرگذشت
چنان دان که کوشنده نومید گشت.هم از کودکی بوده خسرومنش
خردمند و کوشنده و کاردان.هر مایه جویان جایگاه خویش است و کوشنده است تا از دیگر مایه ها جدا شود و به جایگاه خویش پیوندد. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
کوشنده نه از پی بهشتیم
جوشنده نه از غم جحیمیم.هیچ کوشنده ای به چاره و رای
نشد آن قلعه را طلسم گشای.|| جنگجو. مبارزه کننده. مبارز : مادتها دشمن یکدیگرند و با یکدیگر کوشنده اند. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
سگالش چنان شد دو کوشنده را
که ریزند صفرای جوشنده را.گریزنده چون ره به دست آورد
به کوشندگان در شکست آورد.و رجوع به کوشیدن شود.

کوشش کننده.