مترادف بشکوه : باشکوه، باهیبت، شکوهمند، فرمند، مجلل
متضاد بشکوه : بی شکوه
بشکوه
مترادف بشکوه : باشکوه، باهیبت، شکوهمند، فرمند، مجلل
متضاد بشکوه : بی شکوه
مترادف و متضاد
باشکوه، باهیبت، شکوهمند، فرمند، مجلل ≠ بیشکوه
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱- مردم صاحب حشمت و شکوه با شکوه .
لغت نامه دهخدا
بشکوه. [ ب ِ ش ُ / ب ِ ] ( ص مرکب ) باشکوه. مردم صاحب شوکت و حشمت و هیبت را گویند.( برهان ). مردم صاحب شوکت و هیبت که آنرا باشکوه گویند مانند بخرد که باخرد آمده. ( از آنندراج ). مردم صاحب حشمت و شکوه. ( ناظم الاطباء ). صاحب حشمت و هیبت. ( از سروری ). باشکوه. با فر. باهنگ. و رجوع به شعوری ج 1ورق 209 شود :
ز بس بود بشکوه و بافرهی
جهان دید او را خورای شهی.
بزرگ و گرد و ناهموار چون کوه.
ز بس بود بشکوه و بافرهی
جهان دید او را خورای شهی.
لبیبی ( از سروری ) ( از فرهنگ نظام ).
یکی یاقوت رمانی بشکوه بزرگ و گرد و ناهموار چون کوه.
( ویس و رامین ).
|| ( اِ ) شوکت و هیبت. ( ناظم الاطباء ).فرهنگ عمید
باشکوه، دارای شکوه، باشوکت و هیبت.
کلمات دیگر: