باهیة. [ ی َ ] (ع ص ) مؤنث باهی . خالی . - بئر باهیة ؛ چاه فراخ دهن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). و رجوع به باهی شود.

باهیة. [ ی َ ] (ع ص ) مؤنث باهی . خالی . - بئر باهیة ؛ چاه فراخ دهن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). و رجوع به باهی شود.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( باهیة ) باهیة. [ ی َ ] ( ع ص ) مؤنث باهی. خالی. - بئر باهیة ؛ چاه فراخ دهن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). و رجوع به باهی شود. <hr>باهیة. [ ی َ ] ( اِخ ) نام زنی از متعبدات به روایت روض الریاحین. ولی نام این زن در شدالازار راهبة آمده است. و رجوع به شدالازار ص 34 شود.</div>

( باهیة ) باهیة. [ ی َ ] ( ع ص ) مؤنث باهی. خالی. - بئر باهیة ؛ چاه فراخ دهن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). و رجوع به باهی شود. باهیة. [ ی َ ] ( اِخ ) نام زنی از متعبدات به روایت روض الریاحین. ولی نام این زن در شدالازار راهبة آمده است. و رجوع به شدالازار ص 34 شود.

باهیة. [ ی َ ] (اِخ ) نام زنی از متعبدات به روایت روض الریاحین . ولی نام این زن در شدالازار راهبة آمده است . و رجوع به شدالازار ص 34 شود.

باهیة. [ ی َ ] (اِخ ) نام زنی از متعبدات به روایت روض الریاحین . ولی نام این زن در شدالازار راهبة آمده است . و رجوع به شدالازار ص 34 شود.

باهیه

لغت نامه دهخدا