رنگ شکستن . کم رنگ کردن .
چهره شکستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چهره شکستن. [ چ ِ رَ / رِ ش ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) رنگ شکستن.( آنندراج ). کم رنگ کردن. ( ناظم الاطباء ) :
ز بسکه دارم از آن چشم بی سرانجامی
شکسته چهره من همچو رنگ بادامی.
ز بسکه دارم از آن چشم بی سرانجامی
شکسته چهره من همچو رنگ بادامی.
مفید بلخی ( ازآنندراج ).
کلمات دیگر: