کاستن از وی
پهلو خاریدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پهلو خاریدن. [ پ َ دَ] ( مص مرکب ) ( ... کسی را ) کاستن از وی :
توئی بر خواب و خور فتنه همانا خود نئی آگه
که مر پهلوت راگیتی بخواب و خور همی خارد.
توئی بر خواب و خور فتنه همانا خود نئی آگه
که مر پهلوت راگیتی بخواب و خور همی خارد.
ناصرخسرو.
کلمات دیگر: