مادام حاجی عباس، مشهور به مادام (درگذشت: زمستان ۱۲۹۵ هجری قمری در طهران)، عنوان یا لقب بانویی فرانسوی است که در حدود سال ۱۲۳۵ هجری قمری به عقد یک نقاش ایرانی به نام حاجی عباس شیرازی درآمد و با وی به ایران آمد و در دربار قاجاریه مشغول به کارهایی همچون گلسازی، آرایشگری و... گردید.
مجله خواندنیها، سال ۱۴، شماره ۵۹، صفحات: ۱۸ و ۱۹، مقاله عباس اقبال آشتیانی: مادام حاجی عباس!، زن گلسازی که با حاجی عباس ازدواج کرد و همه کارهٔ دربار قاجاریه شد (به نقل از نشریه آزادگان شرق)
مادام حاجی عباس در مدتی کوتاه تبدیل به یکی از دوستان بسیار نزدیک مهدعلیا، مادر ناصرالدین شاه قاجار شد و از طریق او، به چهره ای بانفوذ در دربار ایران تبدیل گردید.
در زمان اقامت محمدمیرزا (محمد شاه قاجار بعدی) در تبریز نزد پدرش عباس میرزا نایب السلطنه، روزی از روزها یکی از بازرگانان اهل فرنگ، مقداری گل مصنوعی که در آن زمان در فرنگستان از پارچه های رنگی و کاغذ ساخته می شد، به ایران آورد. برحسب اتفاق چند دسته از این گل های مصنوعی از طهران به تبریز فرستاده شد و زنان اندرونی محمد میرزا عاشق و فریفته این گل ها شدند و همه آن ها خواستند که برای زینت اطاقهای خود از این گل ها داشته باشند. اما چون تهیه آن مقدار گل مصنوعی در تبریز میسر نبود و کسی هم پیدا نمی شد که بتواند اشبیه آن گل ها را در داخل کشور بسازد، محمد میرزا یکی از نقاشان دستگاه خود به نام حاجی عباس شیرازی را روانه فرنگستان کرد تا این صنعت را بیاموزد و با این هنر به ایران بازگردد.
حاجی عباس در حدود سال ۱۲۳۵ هجری قمری به پاریس رفت و در بعضی کارخانه های گل سازی آن دیار، قبول شاگردی کرد و نزد خانمهایی که در این زمینه تخصص داشتند، به آموختن این صنعت پرداخت. اما هنر ساخت این گلها، هنری ظریف و زنانه بود، طوری که حاجی عباس با اینکه نقاش زبردستی محسوب می شد، سرانگشتان لطیفی برای گل سازی نداشت و هر چقدر تلاش کرد نتوانست هنری را که خانم های پاریسی دارند به درستی فرا بگیرد. آخر کار، تدبیری که به نظر حاجی عباس رسید و آن تدبیر این بود که با کسب اجازه از محمد میرزا یکی از خانم های گل ساز فرانسوی را با خود به ایران بیاورد و چون این اجازه را یافت، خانمی سی ساله از اهالی اورلئان را با دستمزد سالی هشت هزار فرانک، به خدمت گرفت و به اتفاق وی با او روانه تبریز شد.
مجله خواندنیها، سال ۱۴، شماره ۵۹، صفحات: ۱۸ و ۱۹، مقاله عباس اقبال آشتیانی: مادام حاجی عباس!، زن گلسازی که با حاجی عباس ازدواج کرد و همه کارهٔ دربار قاجاریه شد (به نقل از نشریه آزادگان شرق)
مادام حاجی عباس در مدتی کوتاه تبدیل به یکی از دوستان بسیار نزدیک مهدعلیا، مادر ناصرالدین شاه قاجار شد و از طریق او، به چهره ای بانفوذ در دربار ایران تبدیل گردید.
در زمان اقامت محمدمیرزا (محمد شاه قاجار بعدی) در تبریز نزد پدرش عباس میرزا نایب السلطنه، روزی از روزها یکی از بازرگانان اهل فرنگ، مقداری گل مصنوعی که در آن زمان در فرنگستان از پارچه های رنگی و کاغذ ساخته می شد، به ایران آورد. برحسب اتفاق چند دسته از این گل های مصنوعی از طهران به تبریز فرستاده شد و زنان اندرونی محمد میرزا عاشق و فریفته این گل ها شدند و همه آن ها خواستند که برای زینت اطاقهای خود از این گل ها داشته باشند. اما چون تهیه آن مقدار گل مصنوعی در تبریز میسر نبود و کسی هم پیدا نمی شد که بتواند اشبیه آن گل ها را در داخل کشور بسازد، محمد میرزا یکی از نقاشان دستگاه خود به نام حاجی عباس شیرازی را روانه فرنگستان کرد تا این صنعت را بیاموزد و با این هنر به ایران بازگردد.
حاجی عباس در حدود سال ۱۲۳۵ هجری قمری به پاریس رفت و در بعضی کارخانه های گل سازی آن دیار، قبول شاگردی کرد و نزد خانمهایی که در این زمینه تخصص داشتند، به آموختن این صنعت پرداخت. اما هنر ساخت این گلها، هنری ظریف و زنانه بود، طوری که حاجی عباس با اینکه نقاش زبردستی محسوب می شد، سرانگشتان لطیفی برای گل سازی نداشت و هر چقدر تلاش کرد نتوانست هنری را که خانم های پاریسی دارند به درستی فرا بگیرد. آخر کار، تدبیری که به نظر حاجی عباس رسید و آن تدبیر این بود که با کسب اجازه از محمد میرزا یکی از خانم های گل ساز فرانسوی را با خود به ایران بیاورد و چون این اجازه را یافت، خانمی سی ساله از اهالی اورلئان را با دستمزد سالی هشت هزار فرانک، به خدمت گرفت و به اتفاق وی با او روانه تبریز شد.
wiki: مادام حاجی عباس