ماجرای علی خلیلی

درگیری علی خلیلی و احسان شاه قاسمی در ۲۵ تیر ۱۳۹۰ در منطقه تهرانپارس و در چهارراه سید الشهدا روی داد. احسان شاه قاسمی و دوستانش در خودرو شخصی شان در حال گوش دادن به موسیقی «غیرمجاز» با صدای بلند بودند که علی خلیلی در راستای امر به معروف و نهی از منکر به آن ها تذکر داد. مشاجرهٔ لفظی آنان شدت گرفت و به درگیری فیزیکی منتهی شد و شاه قاسمی با وارد کردن ضربات چاقو به گردن خلیلی او را مجروح کرد. خود خلیلی علت تذکر را تعرض شاه قاسمی و دوستانش به دو زن اعلام کرده بود که در دادگاه اثبات نشد. فردای همان روز شاه قاسمی دستگیر و بعداً به سه سال حبس و پرداخت دیه محکوم شد، اگرچه در نهایت پس از پرداخت دیه با رضایت خلیلی و پدرش از زندان آزاد شد. خلیلی پس از چند جراحی و مدتی بستری از بیمارستان مرخص شد و با پای پیاده به کربلا رفت. اما تقریباً سه سال بعد در ۴ فرودین ۱۳۹۳ در اثر عفونت ریوی درگذشت. به گفتهٔ پزشکی قانونی مرگ او بی ارتباط با جراحات گذشته نبوده است. شاه قاسمی دوباره دستگیر و این بار به قتل متهم و به قصاص محکوم شد.
مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۴ در راستای حمایت از حکم اسلامی امر به معروف و نهی از منکر، قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر را تصویب و ابلاغ کرد. به موجب این قانون هیچ شخص حقیقی یا حقوقی حق ندارد جلو اجرای امر به معروف و نهی از منکر را بگیرد و در صورت بروز درگیری مجازاتی سخت در انتظار کسانی خواهد بود که جلو اجرای آن را گرفته اند.