مینو امیرقاسمی

مینو امیرقاسمی (زادهٔ ۲۱ اسفند ماه ۱۳۲۹) استادیار بازنشستهٔ جامعه شناسی ادبیات، عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز، نویسنده و محقق است. او کار خود را در فرهنگستان زبان ایران آغاز و بعد با تدریس در دانشگاه تبریز ادامه داد. او آغاز به نوشتن کتاب های کودک و نوجوان کرد و بعد از ۱۶ سال تلاش برای تألیف اولین فرهنگ کودک و نوجوان در ایران، آن را در سال ۱۳۸۷ به چاپ رساند. از دیگر کارهای او می توان به کتاب «دربارهٔ قصه های اسطوره ای» اشاره کرد که حاصل پژوهش او بر روی داستان و قصه های اساطیری ایران است.
مینو امیرقاسمی پنجمین فرزند عفت السادات طباطبایی وکیلی و محمد باقر خان امیرقاسمی، از اهالی تبریز، در خانواده ای آزاداندیش و مترقی، زیر نظر مادری نیک اندیش و پدری روشن بین و پیشرو پرورش یافت. او همچنین از نوادگان مهدی قلی خان امیرقاسمی معروف به حاج اعظام لشکر و میرزا علی آقا تبریزی معروف به ثقه الاسلام تبریزی، از آزادی خواهان و مشروطه چی های تبریز است. حاصل ازدواج او در سال ۱۳۵۷ با حسن شمس آوری، مترجم آثار تاریخی و فلسفی، دو دختر است.
او تحصیلات دانشگاهی اش را در مقطع لیسانس در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی (۱۳۵۲)، در مقطع فوق لیسانس در فرهنگ و زبان های باستانی ایران (۱۳۵۴) و دکتری خود را در رشتهٔ جامعه شناسی ادبیات (۱۳۸۶) به پایان رسانید. وی در ابتدا در فرهنگستان زبان ایران کار رسمی اش را آغاز کرد و بعد به دانشگاه تبریز منتقل شد.
ترجمه متن پهلوی زندبهمن یسن، فرهنگستان زبان ایران ۱۳۵۶.

مینو امیرقاسمی (زادهٔ ۲۱ اسفند ماه ۱۳۲۹) استادیار بازنشستهٔ جامعه شناسی ادبیات، نویسنده و محقق ایرانی است.
• «اولین قدم آشپزی این است که سنت های آشپزی منطقه و سرزمینت را فراموش نکنی. نه، نه، صحبت از وطن پرستی و فیلم های آبگوشتی با پیاز له شده با مشت نیست، صحبت از امکانات غذایی موجود و ذائقه و ویژگی های آب و هوایی و جسمانی هر جایی است.»• «دومین قدم این که فکر نکنی سنت علیه مدرنیته است. هر حرکت مدرنی بر پایهٔ سنتی می تواند اتفاق بیفتد؛ پس اگر سنت آشپزی نداشته باشی، امکان تغییرات مدرن در آن را هم نخواهی داشت و هیچ کار مدرنی را نمی توانی در خلاء انجام بدهی.»• «اصلِ اصیل دیگر این که آشپزی کردن را نه کار بی ارزش بدانی، نه کار زن های خانه دار بیکار (!)، آن چنان که تفکر تاریخی مردانهٔ عامیانه تلقی کرده است و یا تصور فمینیست هایی که حتی نمی دانند «فمین» و «ایست» چیست.»• «بسیاری از مردانِ مرد را دیده ام که نه تنها در کار و شغل و خانواده شان عالی بوده اند، بلکه آشپزهای بسیار ماهری نیز هستند. غذای خوب می پزند، غذای خوب را می شناسند، مزهٔ دهانشان را می دانند، سر سفره با غذا محترمانه برخورد می کنند و هیچ یک از این مهارت ها را جنسیتی نمی کنند.»• «در ذهنیت بسیاری از خانم ها مثلاً فمینیست، آشپزی، تمیز کردن خانه، و در مجموع کارِ خانه، کاری است پست و دون شان زنان مدرن. آن ها دوست دارند یا ترجیح می دهند کارهای مردانه انجام بدهند و درست همین جاست که می توان مچ شان را گرفت: پس این فمینیست هایی مثل شما هستند که مردها و کارهای مردانه را برتر می دانند و می خواهند خودشان را شبیه آن ها کنند! بحث حقوق قانونی و اقتصادی و اجتماعی جداست البته اگر بتوان با آشپزی نکردن به آن دست یافت. پس هنرمندانه آشپزی می کنیم و عاقلانه دفاع! مثل بعضی آقایان که حمله نمی کنند و آشپزی شان هم عالی است.»• «و زن ها و آشپزی؛ زن ها، به تعبیر بسیاری از جامعه شناسان و انسان شناسان، نازنین ترین موجوداتی بودند که با کار کشاورزی مردهای کمتر نازنین بیابانگرد شکارچی را به سکونت و تمدن و سر سفرهٔ غذا هدایت کردند و وقتی کار تولید کشاورزی معصوم به صنعت و سرمایه داری ددمنش تبدیل شد، مردها و زن های خیلی کمتر نازنین، بدوبدو، توی مترو، توی اتوبوس، توی ترن های هوایی و زمینی و فضایی ساندویچ به نیش کشیدند؛ ولی نگران نباش؛ هنوز سفره ای هست و خورشت هویجی که برای رفیقی پخته می شود تا او را و شکم غربت کشیدهٔ دوست و خود را سرشار از عاطفه ای هویجی کند.»