فراکتال

بَرخال یا فرکتال، یا فراکتال (Fractal) ساختاری هندسی است که با بزرگ کردن هر بخش از این ساختار به نسبت معین، همان ساختار نخستین به دست آید. به گفتاری دیگر برخال ساختاری است که هر بخش از آن با کل اش همانند است. برخال از دور و نزدیک یکسان دیده می شود. به این ویژگی خودهمانندی گویند. برخال ها یکی از ابزارهای مهم در گرافیک رایانه ای هستند و می توان استفاده های بسیاری از آن ها کرد
بسیار دور از پیش بینی است.
فرگشت (تکامل) هم زمان دارد.
دارای جایگزینی بهینه است.
ریشه در قوانین ساده دارد.
در شکل گیری گونه از تکرار بهره می جوید.
سامانه ای تو در تو است.
ریختهای اقلیدسی با استفاده از توابع ایستا ساخته می شوند ولی ریختهای برخال با فرایندهای پویا ساخته می شوند. فرایندهای پویا، فرایندهایی هستند که دارای حافظه می باشند و رفتار آن ها به گذشته بستگی دارد.
دارای ویژگی خود همانندی است.
هر فرایند تکراری و پویا باعث ایجاد ساختارهای پیچیده برخال نمی شود. سازوکار فرآوری چنین ساختارهای پویایی، آشوب است. در حقیقت، برخال نگاره ای ریاضی از آشوب است.
فرکتال fractal از واژه لاتین fractus یا fractum به معنی شکسته گرفت شده است که بیانگر یکی از شناسه های اصلی برخال -بخش شدنی- است. واژه فرکتال به معنای سنگی است که به گونه نامنظم شکسته شده باشد.
واژه فرکتال در سال ۱۹۷۶ توسط ریاضیدان فرانسوی به نام بنوا ماندلبرو وارد دنیای ریاضی شد. . ماندلبرو هنگامی که پیرامون طول سواحل انگلیس پژوهش می کرد، دریافت که هرگاه با مقیاس بزرگ این طول اندازه گرفته شود بیشتر از زمانی است که مقیاس کوچک تر باشد.
برخال از دید هندسی به چیزی گویند که دارای سه ویژگی زیر باشد:

رجوع شود به:فرکتال