عدی بن حاتم

عدی بن حاتم با کنیه ابوطریف، یکی از طرفداران علی بود.
وی پسر شاعر معروف، حاتم طایی است که پس از مرگ پدرش، ریاست قبیلهٔ طائی را به ارث برد.
عدی قبل از مسلمان شدن، همانند پدرش، مسیحی بود. در سال ۹ هجری (۶۳۰ میلادی) که ریاست عدی بر قبیله اش در معرض تهدید قرار داشت، اسلام آورد. او مالیت قبیله طائی و اسد را برای محمد جمع آوری می کرد.
عدی می دانست که چگونه از خطر ارتداد قبیله اش جلوگیری کند. او به همراه خالد به عراق رفت و در فتوحات آنجا به عنوان فرماندهٔ بخش خود شرکت نمود. عثمان به وی روستای روهه در نهر عیسی (نزدیک بغداد) را بخشید. با این حال، خط مشی وی از عثمان جدا گردید. از تاریخ طبری این طور استنتاج می گردد که وی به قاتلین عثمان مرتبط بود.

عَدِیّ بنِ حاتم (-۶۷/۶۸ق)
از صحابۀ پیامبر (ص) و یاران امام علی (ع)، فرزند حاتم طائی سخاوتمند مشهور. در شعبان سال ۹ق از مسیحیت به اسلام گروید. پیامبر (ص) او را گرامی می داشت، پس از رحلت پیامبر (ص) از پیروان امام علی (ع) بود و به کوفه هجرت کرد، در جمل حضور یافت و یک چشم او صدمه دید. در صفین پرچم دار قُضاعه و طَیِّ بود و رشادت ها از خود نشان داد؛ پس از آن نیز از یاران امام حسن (ع) بود و مواضع او در برابر معاویه مشهور است. عدی بن حاتم سخاوتمند، بزرگوار و حاضرجواب بوده است.

[ویکی فقه] ابوطریف عدی بن حاتم فرزند حاتم طائی سخاوتمند معروف عرب، وی مانند پدرش مسیحی بود و در سال ۹ هجری مسلمان شد ایشان از یاران علی (علیه السّلام) بود.
در سال معروف به عام الفیل به دنیا آمد. او مردی برومند و دلیر ، مشهور به الجواد بن الجواد (بخشنده پسر بخشنده)، رئیس قبیله ی طی و بر آیین مسیحیّت بود، امّا آن را از مردم پنهان می داشت، زیرا افراد قبیله او بت «فلس» را می پرستیدند.