فرخزاد غزنوی

ابوشجاع فرخزاد بن مسعود بن محمود سلطان غزنوی بود که میان سال های ۴۴۳-۴۵۲ هجری قمری/۱۰۵۲-۱۰۵۹ میلادی بر حدود افغانستان کنونی و شمال هندوستان فرمان می راند.
ایرانیکا
فرخزاد پس از عمویش عبدالرشید و در پی حکومت کودتایی و خونبار طغرل به تاج وتخت دست یافت. در زمان او چغری بیگ سلجوقی به قلمرو غزنویان تاخت، ولی سپهسالار غزنوی؛حاجب قرقیز؛ آنان را پس راند. سپس فرخزاد در اندیشهٔ تصرف طخارستان افتاد -که در آن زمان در کنترل سلجوقیان بود- ولی شکست خورد و سرانجام کار به صلح کشید. فرخزاد در آوریل ۱۰۵۹ درگذشت؛ او در این زمان سی وچهارساله بود.
در زمان سلطنت فرخزاد بود که نخستین بار عبارت السلطان المعظم بر سکه های غزنوی دیده شده است.
تاریخ بیهقی، خواجه ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی دبیر، تخصیص علی اکبر فیاض، دانشگاه مشهد،۱۳۵۰

فرّخ زاد غزنوی (ح ۴۱۷ـ۴۵۱ق)
(جمال الدوله ابوشجاع) پادشاه سلسلۀ غزنویان (حک: ۴۴۴ـ۴۵۱ق)، فرزند سلطان مسعود اول. در سلطنت کوتاه مدت طغرل کافر نعمت همراه برادرش، ابراهیم، زندانی شد. پس از قتل طغرل (۴۴۴ق) امرای غزنوی وی را به جای برادرش، ابراهیم، که بیمار بود، به سلطنت نشاندند. ظاهراً، پادشاهی رحیم و عادل بود و به ترمیم خرابی ها اهتمام داشت و در مبارزه با سلجوقی ها توفیقاتی به دست آورد. سرانجام، به علت ابتلا به بیماری قولنج درگذشت . پس از وی برادرش، سلطان ابراهیم، به سلطنت نشست .