تألیف احمد بن محمد بن فهد حلی (متوفای ۸۴۱ق). این کتاب مشهورترین اثر ابن فهد حلی و از کتاب های مهم در موضوع خود است و چندین بار با ترجمه های مختلف فارسی منتشر شده است. مؤلف در ابوابی شش گانه به مباحثی همچون تعریف دعا، ترغیب بر آن، کیفیت و آداب دعا خواندن و... پرداخته و در هر باب احادیث مربوط به آن موضوع را گردآوری کرده است. ابن فهد خود این کتاب را تلخیص کرده است.
ابوالعباس جمال الدین احمد بن شمس الدین محمد بن فَهْد حِلّی اَسَدی (۷۵۷-۸۴۱ق)، از عالمان، فقیهان و محدّثان
و شهرت او بیشتر در اخلاق، دعا و سیر و سلوک است. او در ۸۴۱ ه.ق کربلا وفات یافت و در باغ نقیب علویین به خاک سپرده شد.
wikishia: تعریف دعا و ترغیب به آن پرداخته است. وی، پس از بیان تعریف لغوی و اصطلاحی دعا، به ذکر اخبار «من بلغ»، با این مضمون: «هر کس حدیثی را در
استحباب چیزی بشنود و به آن عمل کند،
ثواب آن را می برد، اگر چه پیامبر(ص) آن را نگفته باشد»، همت نهاده است.
wikinoor: نبذة الباغی فی ما لا بد منه من آداب الداعی » تألیف کرد.
ترجمه
کتاب شریف« عدة الداعی» به لحاظ جامعیت و نظم زیبای کتاب و جایگاه رفیع مؤلف آن و توجه خواص و عامه مردم، توسط علمای بزرگوار در چند نوبت ترجمه شده تا نفع آن برای استفاده کنندگان به حد اکثر برسد. از جمله ترجمه های کتاب می توان به موارد ذیل اشاره نمود:۱. ترجمه کتاب توسط علی بن حسن زواری با نام« مفتاح النجاة» که از شاگردان
محقق کرکی و استاد مولا فتح الله کاشانی است.۲. ترجمه کتاب توسط نصیر الدین، محمد انصاری در سال ۹۶۷ هجری؛۳. ترجمه کتاب توسط سید صادق توشخانکی در سال ۱۳۰۱ هجری.
چاپ
...
[ویکی شیعه] عده الداعی و نجاح الساعی (کتاب). عُدّةُ الدّاعی و نَجاحُ السّاعی کتابی است در موضوع ادعیه و اخلاق تألیف احمد بن محمد بن فهد حلی (متوفای ۸۴۱ق). این کتاب مشهورترین اثر ابن فهد حلی و از کتاب های مهم در موضوع خود است و چندین بار با ترجمه های مختلف فارسی منتشر شده است. مؤلف در ابوابی شش گانه به مباحثی همچون تعریف دعا، ترغیب بر آن، کیفیت و آداب دعا خواندن و... پرداخته و در هر باب احادیث مربوط به آن موضوع را گردآوری کرده است. ابن فهد خود این کتاب را تلخیص کرده است.
ابوالعباس جمال الدین احمد بن شمس الدین محمد بن فَهْد حِلّی اَسَدی (۷۵۷-۸۴۱ق)، از عالمان، فقیهان و محدّثان امامی و شهرت او بیشتر در اخلاق، دعا و سیر و سلوک است. او در ۸۴۱ ه.ق کربلا وفات یافت و در باغ نقیب علویین به خاک سپرده شد.
مؤلف در مقدمه کتاب می نویسد:
