کلمه جو
صفحه اصلی

عروه بن زبیر

دانشنامه عمومی

عروة بن زبیر. عروة بن زبیر با نام و کنیه ابوعبدالله عروه، فرزند زبیر پسر عوام پسر خویلد، در سال ۲۲ یا به روایتی ۲۶ هجری قمری زاده شد. عروة بن زبیر از تابعین مدینه و یکی از هفت فقیه آن شهر بود که آنجا زندگی می کرد. پدرش زبیر پسر عوام، پسر صفیه عمه محمد پیامبر اسلام و یکی از یاران نامدار او بود. نام مادر او اسماء دختر ابوبکر و برادرش عبدالله بن زبیر بود. عروه، دانشمند، راوی حدیث و فقیه پرتلاشی بود. احادیث متعددی از او نقل شده است. او می گوید من در روز جنگ جمل پسر کوچکی بودم و به همین جهت من را در جنگ شرکت ندادند. داستانی از او حکایت شده است که روزی او با دو برادرش مصعب و عبدالله در مسجدالحرام نشسته بودند و هر کدام آرزوی خود را بیان کردند، یکی از آنان آرزو کرد که حرمین را صاحب شود و به خلافت مسلمانان برسد. یکی دیگر گفت که می خواهم مالک عراق شوم و با فلان زن ازدواج کنم. عروة بن زبیر گفت من آرزو دارم که زهد در دنیا و رستگاری در آخرت داشته باشم و از من دانش، روایت کنند. عروه به مدینه مهاجرت کرد و در همان جا سکنی گزید. چاهی در مدینه به نام اوست، عروه در مدینه را او حفر کرده که هیچ چاهی به شیرینی آب آنجا یافت نمی شد. او در مزرعه خود در اطراف مدینه در سال ۹۴ هجری قمری از دنیا رفت.
طبقات جلد ۵ صفحه ۲۹۵ نوشته محمد پسر سعد کاتب واقدی

دانشنامه آزاد فارسی

عُروة بن زبیر (۲۳ـ۹۴ق)
(نام اصلی: عروة بن زبیر بن عوام اسدی قُرَشی) محدث و از فقهای هفتگانه در مدینه. عالم علوم دینی و فردی صالح بود. عبدالله بن زبیر برادر وی، اسماء ذات النطاقین، مادرش، و عایشه، خاله اش، بود. او احادیث بسیاری از عایشه و عبدالله بن زبیر روایت کرده است. چاه زبیر در مدینه منتسب به اوست. عروة بن زبیر هفت سال در مصر اقامت کرد و سپس به مدینه بازگشت و گوشۀ عزلت اختیار کرد و در نهایت در قریۀ فرع نزدیک مدینه درگذشت.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] عروة بن زبیر. عروة بن زبیر با نام و کنیه ابوعبدالله عروه، فرزند زبیر پسر عوام پسر خویلد، در سال ۲۲ یا به روایتی ۲۶ هجری قمری زاده شد.
عروة بن زبیر از تابعین مدینه و یکی از هفت فقیه آن شهر بود که آن جا زندگی می کرد. و در سال ۲۳ (ه. ق) به دنیا آمد. پدرش زبیر پسر عوام، پسر صفیه عمه محمد پیامبر اسلام و یکی از یاران نام دار او بود. نام مادر او اسماء دختر ابوبکر و برادرش عبدالله بن زبیر بود. عروه، دانشمند، راوی حدیث و فقیه پرتلاشی بود. احادیث متعددی از او نقل شده است. او می گوید من در روز جنگ جمل پسر کوچکی بودم و به همین جهت من را در جنگ شرکت ندادند. داستانی از او حکایت شده است که روزی او با دو برادرش مصعب و عبدالله در مسجدالحرام نشسته بودند و هر کدام آرزوی خود را بیان کردند، یکی از آنان آرزو کرد که حرمین را صاحب شود و به خلافت مسلمانان برسد. یکی دیگر گفت که می خواهم مالک عراق شوم و با فلان زن ازدواج کنم. عروة بن زبیر گفت من آرزو دارم که زهد در دنیا و رستگاری در آخرت داشته باشم و از من دانش، روایت کنند. عروه به مدینه مهاجرت کرد و در همان جا سکنی گزید. چاهی در مدینه به نام اوست، عروه در مدینه را او حفر کرده که هیچ چاهی به شیرینی آب آن جا یافت نمی شد. او در مزرعه خود در اطراف مدینه در سال ۹۴ هجری قمری از دنیا رفت.


کلمات دیگر: