سپیدی لب زیرین اسب
لمظ
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
لمظ. [ ل َ م َ ]( ع اِ ) لُمظة. سپیدی لب زیرین اسب. ( منتهی الارب ).
لمظ. [ ل ُ م ُ ] ( ع اِ ) ج ِ لمظة. ( مهذب الاسماء ).
لمظ. [ ل َ ] ( ع مص ) زبان گرد دهن برآوردن. ( زوزنی ). زبان را گرد دهان برآوردن بعد از خوردن طعام جهت فراگرفتن لُماظة. || لب لیسیدن. || فراگرفتن مزه طعام را. || چشیدن. || حق کسی را دادن. ( منتهی الارب ).
لمظ. [ ل ُ م ُ ] ( ع اِ ) ج ِ لمظة. ( مهذب الاسماء ).
لمظ. [ ل َ ] ( ع مص ) زبان گرد دهن برآوردن. ( زوزنی ). زبان را گرد دهان برآوردن بعد از خوردن طعام جهت فراگرفتن لُماظة. || لب لیسیدن. || فراگرفتن مزه طعام را. || چشیدن. || حق کسی را دادن. ( منتهی الارب ).
لمظ. [ ل َ ] (ع مص ) زبان گرد دهن برآوردن . (زوزنی ). زبان را گرد دهان برآوردن بعد از خوردن طعام جهت فراگرفتن لُماظة. || لب لیسیدن . || فراگرفتن مزه ٔ طعام را. || چشیدن . || حق کسی را دادن . (منتهی الارب ).
لمظ. [ ل َ م َ ](ع اِ) لُمظة. سپیدی لب زیرین اسب . (منتهی الارب ).
لمظ. [ ل ُ م ُ ] (ع اِ) ج ِ لمظة. (مهذب الاسماء).
کلمات دیگر: