<div class="boxBd">فسو. [ ف َس ْوْ ] ( ع مص ) تیز دادن بی بانگ و گند کردن. ( منتهی الارب ). اخراج ریح از مخرج بدون آنکه صوت آن شنیده شود. ( اقرب الموارد ).<br><hr>فسو. [ ف َ س ُوو ] ( ع ص ) بسیار گوز و گند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).</div>

فسو. [ ف َس ْوْ ] ( ع مص ) تیز دادن بی بانگ و گند کردن. ( منتهی الارب ). اخراج ریح از مخرج بدون آنکه صوت آن شنیده شود. ( اقرب الموارد ). فسو. [ ف َ س ُوو ] ( ع ص ) بسیار گوز و گند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">بسیار گوز و گند</div>

فرهنگ فارسی

<p><span class=""hl"">فسو.</span> [ ف َ س ُوو ] (ع ص ) بسیار گوز و گند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).<br></p>

فسو. [ ف َ س ُوو ] (ع ص ) بسیار گوز و گند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

<p><span class=""hl"">فسو.</span> [ ف َس ْوْ ] (ع مص ) تیز دادن بی بانگ و گند کردن . (منتهی الارب ). اخراج ریح از مخرج بدون آنکه صوت آن شنیده شود. (اقرب الموارد).<br></p>

فسو. [ ف َس ْوْ ] (ع مص ) تیز دادن بی بانگ و گند کردن . (منتهی الارب ). اخراج ریح از مخرج بدون آنکه صوت آن شنیده شود. (اقرب الموارد).