( اسم ) ۱ - فاعیه نیلوفر .
گاهی برای کنایت از یک تن گویند یا فل و برای دو تن گویند یا فلان و جمع را یا فلون گویند .
گاهی برای کنایت از یک تن گویند یا فل و برای دو تن گویند یا فلان و جمع را یا فلون گویند .
فل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فل . [ ف ِل ل ] (ع اِ) فُل ّ. زمین بی گیاه . || موی تنک . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || تری . (منتهی الارب ).
فل. [ ف ُ ] ( اِ ) نیلوفر باشد.( برهان ). نیلوفر. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نیلوفر و نیلوفل شود. || بیخ نیلوفر، و بعضی گویند بیخ نیلوفر هندی است ، و فاغیه همان است. ( برهان ). فاغیه. ( فرهنگ فارسی معین ). فاغیه است که بیخ نیلوفر هندی باشد. ( فهرست مخزن الادویه ). || چوب درخت آبی را نیز گویند، و آبی میوه ای است که آن را به عربی سفرجل و به فارسی بِه ْ خوانند. ( برهان ).
فل. [ ف َل ل ] ( ع اِ ) رخنه روی شمشیر. ج ، فلول. ( منتهی الارب ). واحد فلول است ، و آن شکستگی هایی است در تیزی شمشیر. ( از اقرب الموارد ). || ( ص ) مرد هزیمت یافته. ج ، فلول ، افلال ، فِلال. ( منتهی الارب ): رجل فل و قوم فل ؛ یعنی هزیمت شدگان ، و در مورد مفرد و جمع یکسان به کار رود، زیرا در اصل مصدر است ، و بسا که بصورت جمع درآید: فلول ، افلال و فُلّال. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) گروه مردم و جز آن. ( منتهی الارب ). جماعة. || آنچه از چیزی فروریزد، چون براده زر و آهن و شرار آتش. || زمین خشک ، و گویند زمینی که باران بر آن بارد اما گیاه نرویاند، و گفته اند زمینی که سالها باران بر آن نباریده باشد، و گفته اند زمینی که باران بدان نرسد. ( اقرب الموارد ). رجوع به فُل شود. ج ، فل ( مانند مفرد )، افلال.( اقرب الموارد ). رجوع به فُل شود. || ( مص ) رخنه کردن در چیزی. ( منتهی الارب ). رخنه کردن شمشیر را. ( اقرب الموارد ). || شکستن و هزیمت کردن قوم را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || رفتن از کسی دانش وی و بازآمدن. ( منتهی الارب ). رفتن و سپس بازآمدن خرد کسی. ( از اقرب الموارد ).
فل. [ ف ُل ل ] ( ع اِ ) آنچه برافتد از چیزی. ( منتهی الارب ). رجوع به فَل شود. || زمینی که باریده شود و گیاه نرویاند. در اقرب المواردبه فتح اول ضبط شده است. || زمین که چند سال باران نرسیده آن را. || زمین باران نارسیده میان دو زمین رسیده. || زمین بی آب وگیاه. ج ، افلال ، فَل . رجوع به فَل شود. || زمین خشک بی نبات. ( منتهی الارب ). رجوع به فِل شود.
فل. [ ف ِل ل ] ( ع اِ ) فُل . زمین بی گیاه. || موی تنک. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || تری. ( منتهی الارب ).
فل. [ ف ُ ] ( ع اِ ) گاهی برای کنایت از یک تن گویند: یا فل ، و برای دو تن گویند: یا فلان ، و جمع را یا فلون گویند. ( از منتهی الارب ). رجوع به فلان شود.
فل. [ ف َل ل ] ( ع اِ ) رخنه روی شمشیر. ج ، فلول. ( منتهی الارب ). واحد فلول است ، و آن شکستگی هایی است در تیزی شمشیر. ( از اقرب الموارد ). || ( ص ) مرد هزیمت یافته. ج ، فلول ، افلال ، فِلال. ( منتهی الارب ): رجل فل و قوم فل ؛ یعنی هزیمت شدگان ، و در مورد مفرد و جمع یکسان به کار رود، زیرا در اصل مصدر است ، و بسا که بصورت جمع درآید: فلول ، افلال و فُلّال. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) گروه مردم و جز آن. ( منتهی الارب ). جماعة. || آنچه از چیزی فروریزد، چون براده زر و آهن و شرار آتش. || زمین خشک ، و گویند زمینی که باران بر آن بارد اما گیاه نرویاند، و گفته اند زمینی که سالها باران بر آن نباریده باشد، و گفته اند زمینی که باران بدان نرسد. ( اقرب الموارد ). رجوع به فُل شود. ج ، فل ( مانند مفرد )، افلال.( اقرب الموارد ). رجوع به فُل شود. || ( مص ) رخنه کردن در چیزی. ( منتهی الارب ). رخنه کردن شمشیر را. ( اقرب الموارد ). || شکستن و هزیمت کردن قوم را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || رفتن از کسی دانش وی و بازآمدن. ( منتهی الارب ). رفتن و سپس بازآمدن خرد کسی. ( از اقرب الموارد ).
فل. [ ف ُل ل ] ( ع اِ ) آنچه برافتد از چیزی. ( منتهی الارب ). رجوع به فَل شود. || زمینی که باریده شود و گیاه نرویاند. در اقرب المواردبه فتح اول ضبط شده است. || زمین که چند سال باران نرسیده آن را. || زمین باران نارسیده میان دو زمین رسیده. || زمین بی آب وگیاه. ج ، افلال ، فَل . رجوع به فَل شود. || زمین خشک بی نبات. ( منتهی الارب ). رجوع به فِل شود.
فل. [ ف ِل ل ] ( ع اِ ) فُل . زمین بی گیاه. || موی تنک. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || تری. ( منتهی الارب ).
فل. [ ف ُ ] ( ع اِ ) گاهی برای کنایت از یک تن گویند: یا فل ، و برای دو تن گویند: یا فلان ، و جمع را یا فلون گویند. ( از منتهی الارب ). رجوع به فلان شود.
فل . [ ف َل ل ] (ع اِ) رخنه ٔ روی شمشیر. ج ، فلول . (منتهی الارب ). واحد فلول است ، و آن شکستگی هایی است در تیزی شمشیر. (از اقرب الموارد). || (ص ) مرد هزیمت یافته . ج ، فلول ، افلال ، فِلال . (منتهی الارب ): رجل فل و قوم فل ؛ یعنی هزیمت شدگان ، و در مورد مفرد و جمع یکسان به کار رود، زیرا در اصل مصدر است ، و بسا که بصورت جمع درآید: فلول ، افلال و فُلّال . (از اقرب الموارد). || (اِ) گروه مردم و جز آن . (منتهی الارب ). جماعة. || آنچه از چیزی فروریزد، چون براده ٔ زر و آهن و شرار آتش . || زمین خشک ، و گویند زمینی که باران بر آن بارد اما گیاه نرویاند، و گفته اند زمینی که سالها باران بر آن نباریده باشد، و گفته اند زمینی که باران بدان نرسد. (اقرب الموارد). رجوع به فُل ّ شود. ج ، فل (مانند مفرد)، افلال .(اقرب الموارد). رجوع به فُل ّ شود. || (مص ) رخنه کردن در چیزی . (منتهی الارب ). رخنه کردن شمشیر را. (اقرب الموارد). || شکستن و هزیمت کردن قوم را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || رفتن از کسی دانش وی و بازآمدن . (منتهی الارب ). رفتن و سپس بازآمدن خرد کسی . (از اقرب الموارد).
فل . [ ف ُ ] (اِ) نیلوفر باشد.(برهان ). نیلوفر. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نیلوفر و نیلوفل شود. || بیخ نیلوفر، و بعضی گویند بیخ نیلوفر هندی است ، و فاغیه همان است . (برهان ). فاغیه . (فرهنگ فارسی معین ). فاغیه است که بیخ نیلوفر هندی باشد. (فهرست مخزن الادویه ). || چوب درخت آبی را نیز گویند، و آبی میوه ای است که آن را به عربی سفرجل و به فارسی بِه ْ خوانند. (برهان ).
فل . [ ف ُ ] (ع اِ) گاهی برای کنایت از یک تن گویند: یا فل ، و برای دو تن گویند: یا فلان ، و جمع را یا فلون گویند. (از منتهی الارب ). رجوع به فلان شود.
فل . [ ف ُل ل ] (ع اِ) آنچه برافتد از چیزی . (منتهی الارب ). رجوع به فَل ّ شود. || زمینی که باریده شود و گیاه نرویاند. در اقرب المواردبه فتح اول ضبط شده است . || زمین که چند سال باران نرسیده آن را. || زمین باران نارسیده میان دو زمین رسیده . || زمین بی آب وگیاه . ج ، افلال ، فَل ّ. رجوع به فَل ّ شود. || زمین خشک بی نبات . (منتهی الارب ). رجوع به فِل ّ شود.
فرهنگ عمید
۱. نیلوفر.
۲. ریشۀ نیلوفر.
۳. چوب درخت به.
۲. ریشۀ نیلوفر.
۳. چوب درخت به.
دانشنامه عمومی
فل (راینلاند فالتس). فل (به آلمانی: Fell) یک شهر در آلمان است که در تریر-زاربورگ واقع شده است. فل ۲٬۴۱۹ نفر جمعیت دارد.
فهرست شهرهای آلمان
فهرست شهرهای آلمان
wiki: فل (راینلاند فالتس)
گویش مازنی
/fal/ دوران آمادگی گاو ماده برای جفت گیری – جفت دادن گاو ماده - نوعی گیاه صحرایی که خوردنی است ۳پوسته ی جدا شده ی شالی & خاکستر نرم که با باد جابه جا شود & متوجه - هشیار
۱دوران آمادگی گاو ماده برای جفت گیری – جفت دادن گاو ماده ...
خاکستر نرم که با باد جابه جا شود
۱متوجه ۲هشیار
پیشنهاد کاربران
فل ( fal ) : [ اصطلاح چوپانی ] عمل جفتگیری حرام گوشتان مانند الاغ.
فَل به گویش فارسی به معنی گشاد
فل ( fel )
فل به کسر اول . نوعی خوراکی که در شهرگتوند درست می کنند و آن ترکیبی از خرما وارده می باشد
فل به کسر اول . نوعی خوراکی که در شهرگتوند درست می کنند و آن ترکیبی از خرما وارده می باشد
فل = فتح اول و مشدد و کسره لام
در ایل بزرگ عرب استان فارس به معنی گشتن و بازرسی چیزی است.
بیت فل ( فله ) = با فتح اول و مشدد و کسره لام یعنی منزل و یا خانه را بازرسی و تفتیش کن.
در ایل بزرگ عرب استان فارس به معنی گشتن و بازرسی چیزی است.
بیت فل ( فله ) = با فتح اول و مشدد و کسره لام یعنی منزل و یا خانه را بازرسی و تفتیش کن.
هرزاده شیراز بهتر ه معنی اش
کلمات دیگر: