( اسم ) گلی که در آن کاه کنند و در ساختمان دیوار گلی و امثال آن بکار برند .
کاگل
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(گِ ) (اِ. ) ۱ - کلک ، قلم . ۲ - نوعی نی که میان آب می روید.
لغت نامه دهخدا
کاگل. [ گ َ ] ( اِ ) کلک و قلم تحریر. || نی میان تهی که در میان آب روید. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً تحریفی است از کاکوگل.
کاگل. [ گ ِ ] ( اِ مرکب ) مخفف کاهگل. ( ناظم الاطباء ).
کاگل. [ گ ِ ] ( اِ مرکب ) مخفف کاهگل. ( ناظم الاطباء ).
کاگل . [ گ َ ] (اِ) کلک و قلم تحریر. || نی میان تهی که در میان آب روید. (ناظم الاطباء). ظاهراً تحریفی است از کاکوگل .
کاگل . [ گ ِ ] (اِ مرکب ) مخفف کاهگل . (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
۱. نوعی نی که در میان آب می روید، نی.
۲. کلک، قلم.
۲. کلک، قلم.
گویش مازنی
/kaa gel/ کاه گل
کلمات دیگر: