کاردی

کاردی . (اِ) نامی است که در «نور» (مازندران ) به بارهنگ دهند. رجوع به بارهنگ شود.

کاردی . (ص نسبی ) منسوب به کارد.
- گوسفند (گاو) کاردی ؛ گوسفند و گاوی که برای کشتن پرورش دهند.
|| (اِ) شفتالوی بزرگ دیررس . قسمی شفتالوی درشت وپرآب و خوش طعم دیررس که چون غالباً آن را نارسیده خورند ناچار با کارد برند. هلوی کاردی .

۱. قطعه‌قطعه.
۲. زخمی.
۳. ویژگی میوه‌ای که هستۀ آن به‌راحتی جدا نمی‌شود.
⟨ کاردی کردن: (مصدر متعدی) [عامیانه، مجاز]
١. زدن ضربه‌های پیوسته با کارد به قطعۀ گوشت جهت آماده ساختن آن برای کباب.
٢. زخمی کردن؛ چاقو زدن.

کردی