خنک وروشن شدن چشم، شک شدن اشک وپیدایش شادی درچشم، قره العین: مایه سروریاروشنایی چشم، نوردیده
( اسم ) جغرات خشک .
برگردیدن رنگ رخ از اندوه یا خشم
( اسم ) جغرات خشک .
برگردیدن رنگ رخ از اندوه یا خشم
قرت
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(قُ ) [ تر. ] (اِ. ) یک دم آب ، جرعه . ،~. ~جرعه جرعه .
(قَ ) (ص . اِ. ) دیوث ، قلتبان .
(قَ ) (ص . اِ. ) دیوث ، قلتبان .
(قُ) [ تر. ] (اِ.) یک دم آب ، جرعه . ؛~. ~جرعه جرعه .
(قَ) (ص . اِ.) دیوث ، قلتبان .
لغت نامه دهخدا
قرت . [ ق َ رَ ] (ع مص ) برگردیدن رنگ رخ از اندوه یا خشم . (منتهی الارب ). تغییرکردن چهره ٔ کسی از غم یا خشم . (از اقرب الموارد).
قرت . [ ق َ] (ص ) دیوث . قلتبان . به چشم خودبین . (ناظم الاطباء).
قرت. [ ق ُ ] ( ترکی ، اِ ) جغرات خشک. ( غیاث ).
قرت. [ ق ُ ] ( اِ ) یک دم آب. ( غیاث ). جرعه. ( ناظم الاطباء ).
- امثال :
هنوز دو قرت و نیمش باقی است ؛ درباره کسی گویند که هرچه خورد سیر نگردد. و رجوع به امثال و حکم دهخدا ذیل «دو قرت » شود.
قرت. [ ق َ] ( ص ) دیوث. قلتبان. به چشم خودبین. ( ناظم الاطباء ).
قرت. [ ق َ رَ ] ( ع اِ ) برف. ( منتهی الارب ). جَمَد. ( اقرب الموارد ). || آب منجمد. ( منتهی الارب ).
قرت. [ ق َ رَ ] ( ع مص ) برگردیدن رنگ رخ از اندوه یا خشم. ( منتهی الارب ). تغییرکردن چهره کسی از غم یا خشم. ( از اقرب الموارد ).
قرة. [ ق َرْ / ق ُرْ رَ ] ( ع مص ) خنک گردیدن. || سپری شدن گریه. || دیدن آنچه آرزوی دیدن آن را دارند. ( منتهی الارب ). رجوع به قُرور شود.
قرة. [ ق ِ رَ ] ( ع اِ ) مرگامرگی. || گله گوسپندان. گویند: هو اکثر منه قرةً؛ گله گوسپندان او بیشتر است. ( ناظم الاطباء ).
قرة. [ ق ِرْ رَ ] ( ع اِ ) سرما. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). برد. ( اقرب الموارد ). || خنکی. سرما. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ما اصاب الانسان و غیره من البرد. ( اقرب الموارد ). || گویند: ذهبت قرّتها؛ یعنی هنگامی که در آن بیماری می آید. ( از اقرب الموارد ).
قرة. [ ق َرْ رَ ] ( ع ص ) تأنیث قرّ. خنک. ( منتهی الارب ). بارده. ( اقرب الموارد ): لیلة قرة؛ شب خنک. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) و برای مرة ( یک دفعه ) است. ( اقرب الموارد ).
قرة. [ ق ُرْ رَ ] ( ع اِ ) آنچه در ته دیگ چسبیده باشد از شوربا و توابل ریزه ها و جز آن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || غوک. ( منتهی الارب ). ضفدع. ( اقرب الموارد ). قورباغه. ( ناظم الاطباء ). || برای یک دفعه. گویند: رمت الناقةببولها قرةً؛ یک دفعه کمیز انداخت. ( منتهی الارب ).
قرة. [ ق ُرْ رَ ] ( اِخ ) دهی است نزدیک قادسیه. عدی بن زید عبادی در اشعار خود از آن یاد کرده است. ( معجم البلدان ).
قرت. [ ق ُ ] ( اِ ) یک دم آب. ( غیاث ). جرعه. ( ناظم الاطباء ).
- امثال :
هنوز دو قرت و نیمش باقی است ؛ درباره کسی گویند که هرچه خورد سیر نگردد. و رجوع به امثال و حکم دهخدا ذیل «دو قرت » شود.
قرت. [ ق َ] ( ص ) دیوث. قلتبان. به چشم خودبین. ( ناظم الاطباء ).
قرت. [ ق َ رَ ] ( ع اِ ) برف. ( منتهی الارب ). جَمَد. ( اقرب الموارد ). || آب منجمد. ( منتهی الارب ).
قرت. [ ق َ رَ ] ( ع مص ) برگردیدن رنگ رخ از اندوه یا خشم. ( منتهی الارب ). تغییرکردن چهره کسی از غم یا خشم. ( از اقرب الموارد ).
قرة. [ ق َرْ / ق ُرْ رَ ] ( ع مص ) خنک گردیدن. || سپری شدن گریه. || دیدن آنچه آرزوی دیدن آن را دارند. ( منتهی الارب ). رجوع به قُرور شود.
قرة. [ ق ِ رَ ] ( ع اِ ) مرگامرگی. || گله گوسپندان. گویند: هو اکثر منه قرةً؛ گله گوسپندان او بیشتر است. ( ناظم الاطباء ).
قرة. [ ق ِرْ رَ ] ( ع اِ ) سرما. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). برد. ( اقرب الموارد ). || خنکی. سرما. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ما اصاب الانسان و غیره من البرد. ( اقرب الموارد ). || گویند: ذهبت قرّتها؛ یعنی هنگامی که در آن بیماری می آید. ( از اقرب الموارد ).
قرة. [ ق َرْ رَ ] ( ع ص ) تأنیث قرّ. خنک. ( منتهی الارب ). بارده. ( اقرب الموارد ): لیلة قرة؛ شب خنک. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) و برای مرة ( یک دفعه ) است. ( اقرب الموارد ).
قرة. [ ق ُرْ رَ ] ( ع اِ ) آنچه در ته دیگ چسبیده باشد از شوربا و توابل ریزه ها و جز آن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || غوک. ( منتهی الارب ). ضفدع. ( اقرب الموارد ). قورباغه. ( ناظم الاطباء ). || برای یک دفعه. گویند: رمت الناقةببولها قرةً؛ یک دفعه کمیز انداخت. ( منتهی الارب ).
قرة. [ ق ُرْ رَ ] ( اِخ ) دهی است نزدیک قادسیه. عدی بن زید عبادی در اشعار خود از آن یاد کرده است. ( معجم البلدان ).
قرت . [ ق َ رَ ] (ع اِ) برف . (منتهی الارب ). جَمَد. (اقرب الموارد). || آب منجمد. (منتهی الارب ).
قرت . [ ق ُ ] (اِ) یک دم آب . (غیاث ). جرعه . (ناظم الاطباء).
- امثال :
هنوز دو قرت و نیمش باقی است ؛ درباره ٔ کسی گویند که هرچه خورد سیر نگردد. و رجوع به امثال و حکم دهخدا ذیل «دو قرت » شود.
قرت . [ ق ُ ] (ترکی ، اِ) جغرات خشک . (غیاث ).
گویش مازنی
/ghort/ گلو - برجستگی های دمل گونه ی روی بدن یا صورت که در اثر ضرب خوردگی پدید آید ۳قورت – قورت دادن & جرعه – جرعه ی آب - زیرگلو & سیبک گلو
۱گلو ۲برجستگی های دمل گونه ی روی بدن یا صورت که در اثر ضرب ...
۱جرعه – جرعه ی آب ۲زیرگلو
سیبک گلو
واژه نامه بختیاریکا
( قُرت ) انرژیک
( قِرت ) پر رو؛ بی چشم و رو
زِرت
( قِرت ) پر رو؛ بی چشم و رو
زِرت
پیشنهاد کاربران
چراگاه ایل
خرده خوراک
در ضمن غُرت یا قُرت در اصل قورت. [ ق ُ ] ( ترکی، اِ ) جرعه
قورت دادن:در تداول فرو بردن بلعیدن مثلا قورت دادن آب دهان یعنی فرو بردن بزاق.
قورت دادن:در تداول فرو بردن بلعیدن مثلا قورت دادن آب دهان یعنی فرو بردن بزاق.
کلمات دیگر: