ماشین انیگما

انیگما (به انگلیسی: Enigma)؛ نام دسته ای از ماشین های الکترومکانیکی بر پایهٔ روتور است که برای رمزنگاری و رمزگشایی پیام های محرمانه بکار می رفته. ماشین انیگما در دههٔ ۱۹۲۰ میلادی برای محافظت از ارتباطات تجاری، دیپلماتیک و نظامی عرضه شد. «انیگما» بدست مهندس آلمانی آرتور شربیوس در پایان جنگ جهانی اول اختراع شد. مدل های گوناگونی از انیگما ساخته شد ولی مدل ارتش آلمان رایج ترین آن ها به شمار می رود؛ ولی مدل های ایتالیایی و ژاپنی هم دارد. ارتش آلمان نازی مدل ویژه ای از این ماشین به نام انیگمای ورماخت را تولید نمود و به منظور رمزنگاری و رمزگشایی پیام های نظامی در طول جنگ جهانی دوم بکار می برد.
پیام های رمزگذاری شدهٔ ارتش آلمان به وسیلهٔ انیگما اولین بار بدست بریتانیایی ها شکسته شد که آنها این کار را از دسامبر سال ۱۹۳۲ آغاز کرده بودند. این پیروزی حاصل تلاش های سه ریاضیدان لهستانی، ماریان رِیـِفسکی، یژی روژیتسکی و هنریک زیگالسکی بود که برای سازمان اطلاعات ارتش لهستان کار می کردند. رِیـِفسکی با استفاده از ریاضیات محض و موادی که فرانسه در اختیار او گذاشته بود، دستگاه را مهندسی معکوس کرد. سپس سه ریاضیدان دستگاهی مکانیکی برای شکستن رمزهای انیگما طراحی کردند. از سال ۱۹۳۸ به بعد دستگاه انیگما پیچیده تر شد که این کار رمزگشایی آن را سخت تر می کرد و نیازمند افراد و تجهیزات بیشتری برای لهستانی ها بود.
در ۲۶ و ۲۷ ژوئیه 1939 در شهر پیری در نزدیکی ورسای لهستانی ها با نمایندگان سازمان های اطلاعاتی فرانسه و انگلستان دیدار کردند و ابزار و روش رمزگشایی انیگما را در اختیار آن ها گذاشتند که شامل، برگه های زیگالسکی، دستگاه رمزنگاری بومبا و برای هر نماینده یک دستگاه لهستانی ساخته شده از روی دستگاه انیگما بود؛ که این کمک بزرگی برای آن ها بود در طول جنگ رمزگشایان بریتانیایی بسیاری از پیام های رمزگذاری شدهٔ انیگما را رمزگشایی کردند. بریتانیایی ها اطلاعات بدست آمده را اولترا نام گذاری کردند که این اطلاعات برای متفقین بسیار مهم بود.
گرچه انیگما دارای ضعف های رمزنگاری بود ولی در اصل ضعف در رویهٔ آلمان، ایرادهای کاربران، و معرفی نکردن تغییرات روش های رمزنگاری به صورت سیستماتیک و پی بردن متفقین به جدول های رمزگشایی و ویژگی های سخت افزاری انیگما در طول جنگ باعث پیروزی رمزگشایان متفقین شد.