در نظریه اتوماتا، شاخه ای از علوم کامپیوتر نظری، ماشین های تعیین پذیر حالات متناهی (Deterministic finite-state machine) به آن دسته از ماشین های حالات متناهی اطلاق می شود که رشته متناهی از سمبل ها را می پذیرد یا رد می کند و برای هر رشته ورودی تنها محاسباتی یکتا از ماشین اتوماتا را تولید می کند. در واقع 'تعیین پذیری' در این ماشین ها به یکتایی محاسبات بر می گردد. در جستجوی ساده ترین روش ها برای نمایش ماشین های حالت متناهی، مک کالک (McCulloch) و پیتس (Pitts) در میان اولین محققانی بودند که مفاهیم و ایده هایی شبیه به ماشین های اتوماتای محدود را در سال 1943 معرفی کردند.
شکل سمت راست، یک ماشین تعین پذیر حالات متناهی را با استفاده از نمودار حالت ها نشان می دهد. در این ماشین اتوماتا، سه حالت S0، S1 و S2 وجود دارند (که در تصویر با دایره نشان داده شده اند). ماشین اتوماتا دنباله ای از 0ها و 1ها را به عنوان ورودی دریافت می کند. برای هر حالت، به ازای هر یک از 0 و 1، یک بردار انتقال موجود است که به حالت بعد راهنمایی می کند. تا زمانی که یک نماد را می خوانیم، یک DFA به صورت تعیین پذیر و قطعی با دنبال کردن بردار های انتقال از حالتی به حالت دیگر حرکت می کند. برای مثال، اگر ماشین اتوماتا در حالت S0 قرار دارد و نماد ورودی نیز 1 است، به صورت قطعی به حالت S1 خواهد رفت. یک DFA دارای یک حالت آغازین است (با فلشی که از هیچ کجا به آن وارد می شود، نشان داده می شود)که محاسبات در آن آغاز می شوند، و یک مجموعه از حالات نهایی (با دایره دو خطه نشان داده می شوند) که کمک می کند زمانی را که محاسبات موفق شده است را تعریف کنیم. یک DFA به عنوان یک مفهوم ریاضی مطلق تعریف شده است، اما با توجه به ذات نعیین پذیر DFA، قابل پیاده سازی در سخت افزار و نرم افزار برای حل مسائلی خاص و مختلف است. برای مثال یک DFA می تواند یک نرم افزار را که تصمیم می گیرد که آیا ورودی کاربر (برای مثال) یک آدرس ایمیل معتبر است یا نه، مدل کند. DFAها دقیقا مجموعه زبان های منظم را که، به غیر از موراد دیگر، برای انجام آنالیزهای واژگانی و تطبیق های الگویی مفید هستند، می پذیرند. همچنین DFA ها می توانند از طریق ساخت مجموعه توانی از ماشین های تعین ناپذیر حالات متناهی ساخته شوند.
شکل سمت راست، یک ماشین تعین پذیر حالات متناهی را با استفاده از نمودار حالت ها نشان می دهد. در این ماشین اتوماتا، سه حالت S0، S1 و S2 وجود دارند (که در تصویر با دایره نشان داده شده اند). ماشین اتوماتا دنباله ای از 0ها و 1ها را به عنوان ورودی دریافت می کند. برای هر حالت، به ازای هر یک از 0 و 1، یک بردار انتقال موجود است که به حالت بعد راهنمایی می کند. تا زمانی که یک نماد را می خوانیم، یک DFA به صورت تعیین پذیر و قطعی با دنبال کردن بردار های انتقال از حالتی به حالت دیگر حرکت می کند. برای مثال، اگر ماشین اتوماتا در حالت S0 قرار دارد و نماد ورودی نیز 1 است، به صورت قطعی به حالت S1 خواهد رفت. یک DFA دارای یک حالت آغازین است (با فلشی که از هیچ کجا به آن وارد می شود، نشان داده می شود)که محاسبات در آن آغاز می شوند، و یک مجموعه از حالات نهایی (با دایره دو خطه نشان داده می شوند) که کمک می کند زمانی را که محاسبات موفق شده است را تعریف کنیم. یک DFA به عنوان یک مفهوم ریاضی مطلق تعریف شده است، اما با توجه به ذات نعیین پذیر DFA، قابل پیاده سازی در سخت افزار و نرم افزار برای حل مسائلی خاص و مختلف است. برای مثال یک DFA می تواند یک نرم افزار را که تصمیم می گیرد که آیا ورودی کاربر (برای مثال) یک آدرس ایمیل معتبر است یا نه، مدل کند. DFAها دقیقا مجموعه زبان های منظم را که، به غیر از موراد دیگر، برای انجام آنالیزهای واژگانی و تطبیق های الگویی مفید هستند، می پذیرند. همچنین DFA ها می توانند از طریق ساخت مجموعه توانی از ماشین های تعین ناپذیر حالات متناهی ساخته شوند.