وحدت های سه گانه

وحدت های سه گانه از مهم ترین اصول تئاتر کلاسیک در یونان باستان است که برای اولین بار در کتاب فن شعر توسط ارسطو مطرح شده است.
۱- وحدت زمان: کلیت نمایش باید به بیان یک داستان در یک زمان فیزیکی خاص که معمولاً از بیست و چهار ساعت تجاوز نمی کند ارائه شود. کلیهٔ ماجراهای گذشته به صورت روایت و از زبان قهرمانان نمایش نقل می شود.
۲- وحدت مکان: کل داستان باید در یک منظر نمایشی واحد اجرا شود. همان طور که زمان پس و پیش نمی شود مکان نیز باید ثابت بماند. در نقل قول هایی که از زبان شخصیتهای نمایش در مورد اتفاقی در زمان و مکانی دیگر رخ داده است، معمولاً برای قرار گرفتن تماشاگر در فضای قصه از المان های متحرکی که به صورت نشانه بیانگر آن مکان خاص بوداستفاده می شد.
۳- وحدت موضوع یا عمل: کلیت داستان باید دارای تنها یک محوراصلی داستانی باشد و از نمایش داستان های نامربوط و حاشیه ای اجتناب شود.