بی قیمت

بی بها و بیقدر و بی ارز . یا گرانمایه

بی قیمت. [ م َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + قیمت )بی بها و بی قدر و بی ارز. ( ناظم الاطباء ) :
گنده و بی قیمت و دون و حقیر
ریش همه گوه و تنش پرکلخج.بی قیمت است شکر از آن دو لبان اوی
کاسد شد از دوزلفش بازار شاهبوی.چرا این سنگ بی قیمت همه پاک
نشد بیجاده و یاقوت احمر.مرد مخوان هیچ و بتش خوان ازآنک
چون بت با قامت وبی قیمت است.سنگ بی قیمت اگر کاسه زرین شکند
قیمت سنگ نیفزاید و زر کم نشود.شرم آید از بضاعت بی قیمتم ولیک
در شهر آبگینه فروش است و جوهری.کسان بچشم تو بی قیمتند و کوته قدر
که پیش اهل بصیرت بزرگ مقدارند.بی طلب زنهار بر خوان کسی مهمان مشو
گوهر بی قیمتی ریگ ته دندان مشو.رجوع به قیمت شود. || گرانمایه. ( ناظم الاطباء ). کالای بیش قیمت. ( آنندراج ). رجوع به قیمت شود.