قانون ضدتروریسم ۲۰۰۹ (انگلیسی: Anti-terrorism Act, 2009)، یک قانون بنگلادشی است که برای هدف قرار دادن تروریسم بطور ویژه طراحی شده است.
این قانون توسط دولت اتحاد بزرگ به رهبری مجمع عوام بنگلادش در سال ۲۰۰۹ تدوین شد. این قانون از ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ شامل تأثیر عطف به ماسبق شد. این قانون برای هدف قرار دادن تروریست ها و موسسات مالی مورد استفاده آنها طراحی شده بود. در اصلاحیه سال ۲۰۱۲ این قانون، بالاترین مجازات در این قانون به مجازات اعدام تغییر داده شد. در سال ۲۰۱۳ اصلاحیه دیگری استفاده از محتوای رسانه های اجتماعی به عنوان مدرک را مجاز شمرد.
گروه حقوق بشر، اودیکار، خواستار لغو این قانون شده است چرا که این قانون را به عنوان یک توطئه برای سرکوب مخالفان دولت توصیف می کند. مواردی که تحت این قانون قرار می گیرند نیاز به تصویب دولت برای برای شروع محاکمه دارند که گاهی اوقات به تأخیر می افتد؛ بنابراین، این قانون به طور مؤثری پرونده ها را در وضعیت فراموشی قانونی قرار می دهد.
این قانون توسط دولت اتحاد بزرگ به رهبری مجمع عوام بنگلادش در سال ۲۰۰۹ تدوین شد. این قانون از ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ شامل تأثیر عطف به ماسبق شد. این قانون برای هدف قرار دادن تروریست ها و موسسات مالی مورد استفاده آنها طراحی شده بود. در اصلاحیه سال ۲۰۱۲ این قانون، بالاترین مجازات در این قانون به مجازات اعدام تغییر داده شد. در سال ۲۰۱۳ اصلاحیه دیگری استفاده از محتوای رسانه های اجتماعی به عنوان مدرک را مجاز شمرد.
گروه حقوق بشر، اودیکار، خواستار لغو این قانون شده است چرا که این قانون را به عنوان یک توطئه برای سرکوب مخالفان دولت توصیف می کند. مواردی که تحت این قانون قرار می گیرند نیاز به تصویب دولت برای برای شروع محاکمه دارند که گاهی اوقات به تأخیر می افتد؛ بنابراین، این قانون به طور مؤثری پرونده ها را در وضعیت فراموشی قانونی قرار می دهد.
wiki: قانون ضدتروریسم ۲۰۰۹