قانون مخلوط ها

در علم مواد، قانون عمومی مخلوط ها، به میانگین وزنی گفته می شود که برای پیش بینی ویژگی های مختلف مواد کامپوزیتی ساخته شده از الیاف پیوسته و تک جهت استفاده می شود. این قانون به صورت تئوری، برای ویژگی هایی مثل مدول الاستیک، دانسیته جرمی، استحکام کششی نهایی، رسانندگی گرمایی و رسانندگی الکتریکی، یک کران بالا و یک کران پایین را تعیین می کند. برای تعیین این مقادیر به طور کلی دو مدل وجود دارد: یکی برای بارگذاری محوری (مدل Voigt), و دیگری برای بارگذاری عرضی (مدل Reuss).
f = V f V f + V m {\displaystyle f={\frac {V_{f}}{V_{f}+V_{m}}}} کسر حجمی الیاف است
E f {\displaystyle E_{f}} ویژگی مادهٔ الیاف است
E m {\displaystyle E_{m}} ویژگی مادهٔ ماتریس است
برای یک ویژگی ماده مثل E {\textstyle E} (که اغلب مدول الاستیک است)، قانون مخلوط ها بیان می کند که اندازهٔ کلی ویژگی در جهت موازی با الیاف، می تواند حداکثر برابر مقدار زیر باشد:
E c = f E f + ( 1 − f ) E m {\displaystyle E_{c}=fE_{f}+\left(1-f\right)E_{m}}
که در آن