قانون براگ

در فیزیک قانون براگ نتایج آزمایش هایی است که در آن پرتو ایکس یا نوترون به سطح بلورین تابیده می شد که برای اولین بار توسط فیزیکدان ویلیام لارنس براگ بررسی شد که آزمایشاتش در سال ۱۹۱۱ و در دانشگاه کمبریج انجام شد. به طور ساده هنگام تابانیدن پرتوهایی مانند پرتو ایکس یا نوترون به سطوح بلورین بازتابش هایی انجام می گیرد که به این بازتاب ها پراش یا فرانژ گویند، که به همین دلیل براگ جایزه نوبل فیزیک را در سال ۱۹۱۵ به دست آورد سطوح بلورینی که او بررسی کرده بود عبارتنداز NaCl، ZnS، و الماس.
n مرتبه بازتاب است و می تواند اعداد صحیح کوچکی باشد(تعداد صفحه های کریستالی )،
λ طول موج پرتو ایکس است که الکترون یا نوترون را جابجا نموده است،
d فضای خالی میان اتمهاست و
θ زاویه ای که پرتوهای بازتابیده شده بیشترین دامنه را دارند با راستای تابش پرتو های اولیه .
قانون براگ براین اساس است که پرتوهای با طول موج مشخص و با زاویه مشخص به جسم بلورین تابانده می شود و با برخورد به اتم های مختلف جسم با تاخیر فازهای مختلف باز تابش هایی ایجاد می شود . این پرتوهای باز تابش شده در زاویه تتا با توجه به تاخیر فازهای مختلفشان حداکثر مقدار برهمکنشی را خواهند داشت. زاویه تتا وابسته به فاصله صفحه های کریستالی ویا فاصله اتمی آن ها می باشد با این روش میتوان با توجه به زاویه حداکثر بازتابش پرتو انعکاس یافته از شبکه بلورین فاصله اتم جسم ویا فاصله صفحات کریستالی را بدست آورد.از طرفی می توان با مشخص بودن فاصله صفحات کریستالی جسم ، زاویه تابش و زاویه حداکثر باز تابش طول موج تابش الکترومغناطیسی را بدست آورد.که از فرمول زیر تبعیت می کند
که
According to the ۲θ deviation، the phase shift causes constructive (left figure) or destructive (right figure) interferences