قانون ضد تراست شرمن ۱۸۹۰ (به انگلیسی: The Sherman Antitrust Act)
تراست (انحصار)
فدرالیسم
استاندارد اویل
روزشمار تاریخ ایالات متحده آمریکا ۱۹۰۰–۱۸۵۰
جان شرمن
آمریکا با اتخاذ قانون فدرال جدیدی به نام قانون ضد تراست شرمن در سال ۱۸۹۰، خود را پایه گذار قوانین رقابتی معرفی کرده و آینده بازار در سیستم آمریکایی را به نحو قابل ملاحظه ای تحکیم بخشید. برای اولین بار در تاریخ آمریکا، دولت ملی مسئولیت نظارت و در صورت لزوم تحت تعقیب قانونی قرار دادن انحصارات و کارتل های تثبیت کننده قیمت را بر عهده گرفته بود. با گذشت زمان، نتایج این قانون، که توسط صاحبان صنایع در زمان تصویب آن مردود شناخته شده بود، مشخص شد. قانون جدید با محدود کردن توانایی فعالیت های تجاری برای تسلط بر رقبای خود در بازار، باعث پویا تر و بازتر شدن سیستم اقتصادی آمریکا پیش روی رقبا و تکنولوژی های جدید شد. قرن بعدی شاهد توسعه اقتصادی عظیم و افزایش استانداردهای زندگی در آمریکا بود.
کنگره آمریکا این قانون را در دوره تغییرات آشفته اقتصادی در آمریکا تصویب کرد، یعنی زمانی که تکنولوژی های جدید تولید انبوه انواع مختلف کالاهای کارخانه ای باعث ایجاد «فعالیت های تجاری بزرگ» شده و شبکه های تعریض یافته توزیع که پس از استاندارد کردن فاصله میان دو ریل راه آهن در دوران پس از جنگ های داخلی مجموعه ای از بازارهای منطقه ای را به اقتصاد داخلی متصل می کردند. در حالی که این تغییرات بنیادی حاکی از کارایی اقتصادی بهتر در مقایسه با گذشته بودند در همان زمان کل صنایع درکنترل انحصارات یا کارتل ها بودند. باید اشاره شود که کارتل، گروهی از کمپانی های رقیب است که برای کاهش رقابت میان خود توافق به تعیین قیمت یا اتخاذ اقدامات دیگر می کنند. کنگره با اعمال قانون ضد تراست برای متوقف کردن این روش، توسعه تجارت آزاد در سیستم آمریکایی را به جای دستکاری بازار از پشت صحنه توسط شرکت های خصوصی قدرتمند به سمت رقابت سوق داد. اما کنگره چگونه سیاست رقابت آزاد را در سال ۱۸۹۰ اتخاذ کرد؟ آیا این قانون، ارتباط خود را در عصر حاضر که عصر انتقال به دوران اقتصاد جهانی و دیجیت است. محفوظ می دارد؟ دنبال کردن این پرسش ها ما را در درجه اول به مباحثات کنگره ای و تصمیمات اولیه دادگاهی در تشریح این قانون و سپس به مورد اخیر مایکروسافت در یک قرن بعد می رساند. اگرچه در فاصله زمانی میان این تغییرات تاریخی اتفاقات زیادی رخ داد، اما هر دو آن ها در دوران تغییرات صنعتی جنجالی در آمریکا اتفاق افتاده اند و به همین دلیل از وقایع آموزنده برای اعمال قانون ضد تراست به شمار می روند.
به استثنای چندین مورد، زندگی عادی در نیمه دوم قرن نوزدهم به استثنای چندین مورد فاقد تلفن، چراغ های برق و اتومبیل بود و به جای آن به واگن ها و درشکه هایی که با اسب کشیده می شدند، چراغ های نفتی و شبکه جدید و به سرعت در حال گسترش راه آهن وابسته بود. در واقع، روز کوبیدن «میخ طلایی» برای تکمیل اولین خط راه آهن بین قاره ای در سال ۱۸۶۹ روز بسیار بزرگی به شمار می آمد. ایده گسترش یک خط راه آهن در سراسر آمریکا باعث ایجاد جرقه هایی در تصورات شهروندانی شد که عادت به استفاده از دلیجان برای مسافرت یا سیستم پستی متشکل از گروه های اسب سوار به نام پونی اکسپرس داشتند.
تراست (انحصار)
فدرالیسم
استاندارد اویل
روزشمار تاریخ ایالات متحده آمریکا ۱۹۰۰–۱۸۵۰
جان شرمن
آمریکا با اتخاذ قانون فدرال جدیدی به نام قانون ضد تراست شرمن در سال ۱۸۹۰، خود را پایه گذار قوانین رقابتی معرفی کرده و آینده بازار در سیستم آمریکایی را به نحو قابل ملاحظه ای تحکیم بخشید. برای اولین بار در تاریخ آمریکا، دولت ملی مسئولیت نظارت و در صورت لزوم تحت تعقیب قانونی قرار دادن انحصارات و کارتل های تثبیت کننده قیمت را بر عهده گرفته بود. با گذشت زمان، نتایج این قانون، که توسط صاحبان صنایع در زمان تصویب آن مردود شناخته شده بود، مشخص شد. قانون جدید با محدود کردن توانایی فعالیت های تجاری برای تسلط بر رقبای خود در بازار، باعث پویا تر و بازتر شدن سیستم اقتصادی آمریکا پیش روی رقبا و تکنولوژی های جدید شد. قرن بعدی شاهد توسعه اقتصادی عظیم و افزایش استانداردهای زندگی در آمریکا بود.
کنگره آمریکا این قانون را در دوره تغییرات آشفته اقتصادی در آمریکا تصویب کرد، یعنی زمانی که تکنولوژی های جدید تولید انبوه انواع مختلف کالاهای کارخانه ای باعث ایجاد «فعالیت های تجاری بزرگ» شده و شبکه های تعریض یافته توزیع که پس از استاندارد کردن فاصله میان دو ریل راه آهن در دوران پس از جنگ های داخلی مجموعه ای از بازارهای منطقه ای را به اقتصاد داخلی متصل می کردند. در حالی که این تغییرات بنیادی حاکی از کارایی اقتصادی بهتر در مقایسه با گذشته بودند در همان زمان کل صنایع درکنترل انحصارات یا کارتل ها بودند. باید اشاره شود که کارتل، گروهی از کمپانی های رقیب است که برای کاهش رقابت میان خود توافق به تعیین قیمت یا اتخاذ اقدامات دیگر می کنند. کنگره با اعمال قانون ضد تراست برای متوقف کردن این روش، توسعه تجارت آزاد در سیستم آمریکایی را به جای دستکاری بازار از پشت صحنه توسط شرکت های خصوصی قدرتمند به سمت رقابت سوق داد. اما کنگره چگونه سیاست رقابت آزاد را در سال ۱۸۹۰ اتخاذ کرد؟ آیا این قانون، ارتباط خود را در عصر حاضر که عصر انتقال به دوران اقتصاد جهانی و دیجیت است. محفوظ می دارد؟ دنبال کردن این پرسش ها ما را در درجه اول به مباحثات کنگره ای و تصمیمات اولیه دادگاهی در تشریح این قانون و سپس به مورد اخیر مایکروسافت در یک قرن بعد می رساند. اگرچه در فاصله زمانی میان این تغییرات تاریخی اتفاقات زیادی رخ داد، اما هر دو آن ها در دوران تغییرات صنعتی جنجالی در آمریکا اتفاق افتاده اند و به همین دلیل از وقایع آموزنده برای اعمال قانون ضد تراست به شمار می روند.
به استثنای چندین مورد، زندگی عادی در نیمه دوم قرن نوزدهم به استثنای چندین مورد فاقد تلفن، چراغ های برق و اتومبیل بود و به جای آن به واگن ها و درشکه هایی که با اسب کشیده می شدند، چراغ های نفتی و شبکه جدید و به سرعت در حال گسترش راه آهن وابسته بود. در واقع، روز کوبیدن «میخ طلایی» برای تکمیل اولین خط راه آهن بین قاره ای در سال ۱۸۶۹ روز بسیار بزرگی به شمار می آمد. ایده گسترش یک خط راه آهن در سراسر آمریکا باعث ایجاد جرقه هایی در تصورات شهروندانی شد که عادت به استفاده از دلیجان برای مسافرت یا سیستم پستی متشکل از گروه های اسب سوار به نام پونی اکسپرس داشتند.
wiki: قانون شرمن