قانون اساسی هفده ماده ای

قانون اساسی هفده ماده ای (به ژاپنی: 十七条憲法 jūshichijō kenpō) نخستین قانون مدون در تاریخ ژاپن به شمار می رود. بر اساس نیهون شوکی که در سال ۷۲۰ میلادی منتشر شده است، این قوانین توسط شاهزاده شوتوکو تایشی در سال ۶۰۴ میلادی تدوین شده است. این قوانین در زمان سلطنت امپراتریس سویکو تصویب شد. این قوانین بیشتر بر اساس اصول بوداگرایی و کنفسیوس گرایی تنظیم شده است و اخلاق و فضائلی شرح داده شده بود که انتظار می رفت دولت و مقامات و افراد امپراتور بر پایهٔ آن عمل کنند و در آن امپراتور به عنوان بالاترین مقام نظر گرفته شده بود. قانون اساسی هفده ماده ای یکی از اولین اسناد دیکتاتوری اخلاقی در تاریخ به شمار می رود.
شمس آوری، پری سیما (۱۳۵۲). «بررسی نظام ارزش ها در ژاپن و رابطه آن با رشد اقتصادی». پژوهش های فلسفی دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز (۳۸۹).
تمام مرامنامه ۱۷ ماده ای الهام گرفته از اصول آیین بودا و کنفوسیوس است.
با این رهنمودهای شاهزاده شوتوکو تایشی کوشید تا به خصومت بین خاندان های بزرگ پایان دهد.
بطور خلاصه محتوای این قانون بدین صورت است:بالاتر از همه هماهنگی را ارج بگذارید و بر روح نامتعارض احترام گذارید. مردان عاقل حقیقی اندک اند و مردم همیشه به حال خودشان واگذاشته می شوند. بعضی از افراد که مطیع حاکمانشان نیستند و به والدینشان احترام نمی گذارند مردم را گمراه می کنند و با نزدیکان خود جدال می کنند. ولی اگر دولت بتواند که مردم را با یک روح دوستانه جمع کند و تا امور را مورد بحث قرار بدهند و مشکلات را حل و فصل نمایند، حقیقت شناخته خواهد شد و از طرف هر دو دسته مورد قبول واقع خواهد شد و هماهنگی تجدید خواهد شد. این چنین خط سیری هرگز با شکست مواجه نخواهد شد.