غلامرضا رهبر خبرنگار ایرانی و نماینده صداوسیما در قرارگاه خاتم الانبیا، نوح وکربلامتولد ۱۳۳۶ است و در ۲۱ دی ماه ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ به شهادت رسیده است.
پدرش عبدالحسین رهبر از پرسنل رده بالای شرکت نفت و در عین حال خبرنگار روزنامه اطلاعات در آبادان بود. غلامرضا از دوران کودکی به گویندگی و خبرنگاری علاقمند بود و همکاری هایی نیز با بخش کودک و نوجوان صدا و سیمای مرکز آبادان داشت که پیش از انقلاب با نام رادیو نفت ملی فعالیت می کرد و سالها به عنوان گوینده در رادیو آبادان فعالیت می نمود. با توجه به اینکه خانواده اش از قشر مرفه جامعه بودند و تعداد زیادی از اقوام و آشنایان او در کشورهای دیگر سکونت داشتند او نیز قصد عزیمت به خارج از کشور برای ادامه تحصیل داشت که فوت پدرش باعث شد غلامرضا در ایران و کنار مادرش بماند. پس از انقلاب و شروع جنگ نقش خبرنگاری ایشان پررنگ تر شد و در خط مقدم جبهه مشغول تهیه فیلم و خبر برای واحد مرکزی خبر بود. او به عنوان نماینده صدا و سیما و هماهنگ کننده اکیپ های خبری صدا و سیما به مناطق جنگی اعزام شد و بارها از اسکله الامیه و دلاوریهای رزمندگان اسلام تصاویر زیبایی تهیه نمود که هنوز از آن گزارشها به عنوان الگوی خبرنگاری جنگ یاد می شود.
از وی به عنوان مبدع شیوهٔ خبرنگاری جنگ در ایران یاد می شود. حضور او در خط مقدم به قدری جدی بود که نه تنها به عنوان یک خبرنگار بلکه به عنوان یک منبع خبری موثق برای فرماندهان به شمار می رفت. تا جایی که محسن رضایی فرمانده جنگ در یک مصاحبه اعلام کرده بود که تا خبری توسط غلامرضا رهبر مخابره نمی شد از صحت آن اطمینان نداشتم.صدای عجیبی داشت هنوز هم عاشقان جبهه، همان هایی که از آن روزها به یادگار مانده اند، صدای رهبر را احساس می کنند؛ حس صدای رهبر را می شناسند. همیشه هم در گزارش هایش آیه ای از قرآن می خواند، اطرافیانش می گوید او اظهار می کرد دوست دارد شهید شود و همیشه با شجاعت برای تهیه گزارش تا خطوط اولیه جبهه ها می رفت.«اینجا رادیو آبادان؛ صدای جمهوری اسلامی ایران»؛ مردم جنوب، آن روزها که خانه های مردم شهر زیر هجوم تانک های بعثی آوار می شد، آن روزها که شهر، ویرانه ای را می ماند، پیچ رادیو کنج طاقچه را که می چرخاندند، صدایی آشنا را می شنیدند که با قدرت و آرامش، نام جمهوری اسلامی و شهر زیبای آبادان را به زبان می آورد؛ «هنا آبادان…»؛ اینجا آبادان.. ؛ اینجا آبادان است؛ اینجا آبادان می ماند؛ به زبان عربی هم می گفت که بعثی ها بشنوند.
در تاریخ 19 دیماه سال 1397، دو روز مانده به سالروز شهادت غلامرضا رهبر، دستخطی از او خطاب به آقای کوچک (یکی از همکاران غلامرضا رهبر) منتشر شد که بیانگر نقش کلیدی او در دریافت اطلاعات از فرماندهان جنگ و ویرایش اخبار جهت پخش عمومی می باشد. متن این نوشته به شرح زیر می باشد:
پدرش عبدالحسین رهبر از پرسنل رده بالای شرکت نفت و در عین حال خبرنگار روزنامه اطلاعات در آبادان بود. غلامرضا از دوران کودکی به گویندگی و خبرنگاری علاقمند بود و همکاری هایی نیز با بخش کودک و نوجوان صدا و سیمای مرکز آبادان داشت که پیش از انقلاب با نام رادیو نفت ملی فعالیت می کرد و سالها به عنوان گوینده در رادیو آبادان فعالیت می نمود. با توجه به اینکه خانواده اش از قشر مرفه جامعه بودند و تعداد زیادی از اقوام و آشنایان او در کشورهای دیگر سکونت داشتند او نیز قصد عزیمت به خارج از کشور برای ادامه تحصیل داشت که فوت پدرش باعث شد غلامرضا در ایران و کنار مادرش بماند. پس از انقلاب و شروع جنگ نقش خبرنگاری ایشان پررنگ تر شد و در خط مقدم جبهه مشغول تهیه فیلم و خبر برای واحد مرکزی خبر بود. او به عنوان نماینده صدا و سیما و هماهنگ کننده اکیپ های خبری صدا و سیما به مناطق جنگی اعزام شد و بارها از اسکله الامیه و دلاوریهای رزمندگان اسلام تصاویر زیبایی تهیه نمود که هنوز از آن گزارشها به عنوان الگوی خبرنگاری جنگ یاد می شود.
از وی به عنوان مبدع شیوهٔ خبرنگاری جنگ در ایران یاد می شود. حضور او در خط مقدم به قدری جدی بود که نه تنها به عنوان یک خبرنگار بلکه به عنوان یک منبع خبری موثق برای فرماندهان به شمار می رفت. تا جایی که محسن رضایی فرمانده جنگ در یک مصاحبه اعلام کرده بود که تا خبری توسط غلامرضا رهبر مخابره نمی شد از صحت آن اطمینان نداشتم.صدای عجیبی داشت هنوز هم عاشقان جبهه، همان هایی که از آن روزها به یادگار مانده اند، صدای رهبر را احساس می کنند؛ حس صدای رهبر را می شناسند. همیشه هم در گزارش هایش آیه ای از قرآن می خواند، اطرافیانش می گوید او اظهار می کرد دوست دارد شهید شود و همیشه با شجاعت برای تهیه گزارش تا خطوط اولیه جبهه ها می رفت.«اینجا رادیو آبادان؛ صدای جمهوری اسلامی ایران»؛ مردم جنوب، آن روزها که خانه های مردم شهر زیر هجوم تانک های بعثی آوار می شد، آن روزها که شهر، ویرانه ای را می ماند، پیچ رادیو کنج طاقچه را که می چرخاندند، صدایی آشنا را می شنیدند که با قدرت و آرامش، نام جمهوری اسلامی و شهر زیبای آبادان را به زبان می آورد؛ «هنا آبادان…»؛ اینجا آبادان.. ؛ اینجا آبادان است؛ اینجا آبادان می ماند؛ به زبان عربی هم می گفت که بعثی ها بشنوند.
در تاریخ 19 دیماه سال 1397، دو روز مانده به سالروز شهادت غلامرضا رهبر، دستخطی از او خطاب به آقای کوچک (یکی از همکاران غلامرضا رهبر) منتشر شد که بیانگر نقش کلیدی او در دریافت اطلاعات از فرماندهان جنگ و ویرایش اخبار جهت پخش عمومی می باشد. متن این نوشته به شرح زیر می باشد:
wiki: غلامرضا رهبر