قانون امپر

قانون آمپر. در الکترومغناطیس، قانون آمپر قانونی است که میدان مغناطیسی حول یک حلقهٔ بسته را به جریان الکتریکی گذرنده از آن حلقه ربط می دهد. قانون آمپر یکی از معادلات ماکسول است و برای نخستین بار آندره-ماری آمپر آن را پیش نهاد.
∮ C {\displaystyle \oint _{C}}   انتگرال خطی بسته حول C،
B {\displaystyle \mathbf {B} }   میدان مغناطیسی برحسب تسلا،
⋅ {\displaystyle \cdot }   ضرب داخلی برداری،
d l {\displaystyle \mathrm {d} \mathbf {l} }   المان خط روی مسیر C،
∬ S {\displaystyle \iint _{S}}   انتگرال دوگانه روی سطح S محصور شده توسط منحنی C،
μ 0   {\displaystyle \mu _{0}\!\ }   ثابت تراوایی خلاء،
J {\displaystyle \mathbf {J} }   چگالی جریان الکتریکی است که از داخل مسیر C و از سطح S می گذرد.
d S   {\displaystyle \mathrm {d} \mathbf {S} \!\ }   المان سطح برداری S است.
I e n c   {\displaystyle I_{\mathrm {enc} }\!\ }   جریان متوسط عبوری از سطح S است.
قانون آمپر در شکل اولیهٔ خود میدان مغناطیسی را تنها به جریان الکتریکی ربط می دهد. این قانون در حالت کلی درست نیست (بخش بعدی را ببینید)، ولی در شرایط خاصی که میدان الکتریکی نسبت به زمان تغییر نکند، درست است. قانون آمپر را بنا به مورد استفاده به دو صورت انتگرالی و دیفرانسیلی می توان نوشت.
صورت انتگرالی قانون آمپر در دستگاه واحدهای اس آی به صورت زیر است:
که در آن: