قانون اشمید

قانون اشمیت(Schmid's law)رابطهٔ بین تنش تک محوری( σ {\displaystyle \sigma \,} ) اعمال شده بر استوانه ای از یک تک بلور فلز خالص و مؤلفه تنش برشی بحرانی( τ C R S S {\displaystyle \tau _{CRSS}\,} ) ایجاد شده در یک سیستم لغزش در استوانه را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
قبل از بیان قانون اشمید بهتر است چند مفهوم را مورد بررسی قرار دهیم:
تنش لازم برای ایجاد لغزش در تک بلور یک فلز خالص، به طور کلی به ساختمان بلوری فلز، مشخصات پیوند اتمی آن، دمای تغییر شکل، و جهت آرایش صفحات لغزش فعال نسبت به تنشهای برشی اعمال شده، بستگی دارد. لغزش در یک بلور، موقعی آغاز می شود که تنش برشی در صفحات لغزش به تراز موسوم به مؤلفه تنش برشی بحرانی( τ C R S S {\displaystyle \tau _{CRSS}\,} )برسد. به طور کلی این مقدار تنش، برابر تنش تسلیم یک تک بلور است و هم ارز با تنش تسلیم یک فلز یا آلیاژ چند بلوری است که توسط یک آزمایش کشش تنش -کرنش تعیین می شود.
وقتی که یک تک بلور فلزی با تحت اعمال تنش کششی بالاتر از حد کشسان آن قرار می گیرد دچار تغییر شکل مومسان(plastic deformatin)می شود. آزمون بلور روی بعد از تغییر شکل، نشان می دهد که علائم پله ای بر روی سطح ان ظاهر می شود، که این علائم به نوارهای لغزش معروف هستند.نوارهای لغزش توسط لغزش یا تغییر شکل برشی اتمهای فلز در صفحات بلوری ویژه ای موسوم به صفحات لغزش ایجاد می شوند.